Het is rond een uur of acht ’s avonds als de telefoon gaat. Jarno aan de lijn. Zijn eigen telefoon… ligt inmiddels op de bodem van het water aan de Prins Hendrikkade in Amsterdam. Ai.
Gelukkig zijn wij niet vies van een avondduik, dus team appen, spullen inladen, en hop, richting een mistig Amsterdam. Mistig? Ja, er stond die avond ook een vrachtschip in de fik in het Westelijk Havengebied. De hele stad rook als een Amsterdamse barbecue.
De Prins Hendrikkade is trouwens geen onbekende plek voor ons. Hier duiken we wel vaker naar verdwaalde telefoons, sleutels en zelfs een keer voor de vrouw van de president van Afrika, dat lees je hier.
Ooit was dit dé plek waar zeeschepen afmeerden vol specerijen, handelaren, en piraten (oké, misschien iets minder piraten). Nu is het vooral een drukke, chaotische verkeersader waar parkeren spannender is als de duik zelf.
Gelukkig hebben we Danny in het team vandaag. Danny is niet alleen onze lijnhouder, maar ook parttime Amsterdamse parkeergoeroe. Even via een trambaan, een fietspad en hup, auto op de stoep. Spullen eruit, Danny naar de parkeergarage, wij naar de steiger.
Daar denken we Jarno al te spotten bij een echtpaar, maar dan horen we ineens achter ons: “Marjaaa!”
Ah, daar is-ie dan. We maken kennis en Jarno vertelt wat er gebeurde: tijdens zijn werk bij de rondvaartmaatschappij wilde hij de boot in springen, maar zijn telefoon had andere plannen en nam een duik zonder hem.
Tijd om te doen waar we goed in zijn: spullen klaarzetten, pak aan, laatste check. Danny is inmiddels ook weer terug (multitasken is zijn tweede natuur). Marja duikt het water in en, geloof het of niet… nog geen twee minuten later komt de telefoon alweer boven water. Werkend en wel!
Jarno is dolblij. We maken nog even een foto voor het digitale plakboek, geven het standaard ‘hoe droog ik m’n telefoon zonder rijst’-advies en ruimen op.
Weer een mooie avondduik, een tevreden klant, en een telefoon die een tweede kans krijgt. Tijd om in te pakken en terug naar huis. Morgen weer een nieuwe duikdag, hopelijk zonder file, rook of verloren telefoons. Maar je weet het nooit hè, in Amsterdam 😉
