We hebben al bijzondere dingen meegemaakt bij Recovery Divers, zo doken we 2x op dezelfde plek voor dezelfde persoon in Amsterdam, dat verhaal lees je hier. We doken 2x op exact dezelfde plek voor 2 verschillende personen binnen 2 weken in Breukelen. En we zochten naar 2 telefoons in 1 duik voor 2 verschillende personen die elkaar niet kenden en een uur na elkaar een telefoon in het water lieten vallen, dat verhaal lees je hier.
Heb je het verhaal van deze week gelezen over een handtas in de Singel? Dat verhaal lees je hier, een voorbereiding op dit verhaal.
Dit verhaal begint in Utrecht, ik kom na een succesvolle duik het water uit en heb 2 gemiste oproepen en een WhatsApp bericht van Bart:
“Hi Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig: zoon van een vriend van ons uit San Francisco heeft zojuist zijn telefoon in de gracht laten vallen… Kunnen jullie hen helpen?? Amsterdam Centrum.. groet, Bart”
We bellen met Bart voor iets meer informatie en krijgen het nummer van de Amerikaan. Hij is samen met 2 zoons in Amsterdam en een van de kinderen heeft zijn telefoon aan de Singel in Amsterdam in het water laten vallen.
Bij een nabijgelegen woning hebben ze een magneet kunnen regelen, helaas zonder resultaat. Ze zijn al de hele middag bezig geweest en zijn een beetje ten einde raad. We spreken af voor diezelfde avond, we kunnen niet meteen komen, we moeten eerst wat toestemmingen regelen en een duikteam samenstellen.
De rit naar Amsterdam kennen we ondertussen met onze ogen dicht en het is nog gezellig druk in het centrum van onze hoofdstad.
Om 20:30 is de ploeg compleet, we kunnen de auto redelijk dichtbij parkeren en beginnen vast met de voorbereidingen, alle spullen uit de auto, vlag neerzetten, communicatie lijn uitrollen, set opbouwen, het is een vast ritueel. Onze Amerikaanse vrienden zijn inmiddels ook gearriveerd en wijzen de exacte plek aan, ze hebben een streepje op de kade gezet als markering, wat een toppers!
Nog geen 10 meter van de plek waar we deze week zochten naar de handtas van Laura!
Met een commandosprong lig ik al snel in het water, we controleren de communicatie nog een keer en dan kan ik afdalen, zonder metaaldetector, misschien is er een beetje zicht… Niet dus, na 1 baantje kom ik weer boven, want dit heeft geen zin, ik wil graag de metaaldetector, die ik aangereikt krijg van de duikploegleider.
Terug naar beneden, ik hoor via de com-set dat ik verder naar achter moet, ik kan het me niet voorstellen, maar in het donkere water ben je al snel gedesoriënteerd, daarnaast is de duikploegleider “de baas”. Ik zwem achteruit, iets meer naar links en begin met mijn eerste baan, geen telefoon. Terug naar achteren en een nieuwe baan, een mooi signaal, voelen: een blikje. Weer een mooi signaal, voelen: een iPhone, hij voelt mooi glad, die ligt er niet lang in, voordat ik verder kan gaan met onderzoeken springt het scherm aan: dit is de goede telefoon!
Eenmaal boven staan er 3 Amerikanen blij te zijn: we filmen hun reactie, zodat jullie mee kunnen kijken! Uiteraard geven we goede instructies over het drogen, maken we nog wat foto’s en sturen we Bart een berichtje: Telefoon gevonden!
