Een telefoontje naar Jochem via een vast contact: “ik heb hier een klant in de winkel en die is zijn buitenboordmotor verloren met een scherpe draai, kan jij helpen?”

3 dagen later, 22 januari staan we hartje Amsterdam, de eigenaar van de motor staat ‘s ochtends om 9 uur ons al op te wachten, een frisse wind snijdt door onze kleding, we weten wat ons te wachten staat!

Om je een idee te geven, het water is maar 3 tot 4 graden.

Plaats bepalen is lastig, de buitenboordmotor is elektrisch en gaat onder water nog even door, een gracht van ca 20 meter breed dus we hebben een mooie uitdaging.

Omkleden, duikset klaar maken, Jerry, een van onze kantmannen krijgt de laatste instructies, diep adem halen en ik laat mij in het water zakken.

Ik duik met een wetsuit en voel langzaam het koude Amsterdamse grachtenwater via mijn seals naar binnen lopen.

Zodra ik naar de bodem zak en een klein rondje heb gezwommen weet ik het al: dit gaat geen makkelijke worden, het zicht is precies: 0 cm. De lamp kan uit want ik kan met moeite mijn instrumenten zien als ik ze tegen mijn duikbril aan houd.

Dat worden systematisch zwemmen, in de breedte, banen van 50 cm max, kaarsrecht, dat is de enige manier om niets te missen.

Handen vooruit, al snel heb ik een groot object in mijn handen, een parasol, even verderop kom ik ook de voet tegen.

Ik voel duidelijk als ik in het midden ben want daar is het dieper.

Na een half uur hebben we al aardig wat baantjes gezwommen. Jerry checkt of ik geen last heb van de kou, we controleren nog een keer de gehele set, nog genoeg lucht, de mensen die op de brug en op de wal staan te kijken hebben het kouder dan ik.

Ik laat me weer op de bodem zakken en ga verder met mijn zoekslagen, het begint eentonig te worden in het donker, baantjes maken, stoelen aan de kant, nog een parasol, wijnfles die recht omhoog staat, etc.

Nog een keer overleggen met Jerry, we zijn nu bijna aan het einde van ons afgebakende zoekgebied, dus de duikboei moet verplaatst worden. “Ben je er niet overheen gezwommen” vraagt Jerry nog een keer voor de zekerheid.

We besluiten de boeien te verleggen en verder te gaan, we zijn er nu toch, ik krijg een kwartier van Jerry, dan moet ik eruit om eventuele onderkoeling te voorkomen.

Weer een baantje met niks, ik draai, ben halverwege en voel weer iets, ja hoor, dat is ‘m. In het midden, einde zoekgebied, zul je altijd zien dat je aan de verkeerde kant begint.

Ik moet wat lucht bij pompen in mijn trimvest want de motor is best zwaar, zodra ik boven kom hoor ik een boel geklop.

Buitenboord motor in de boot van de duikleider en ik zwem op mijn rug rustig naar de kant. De eigenaar heeft zelfs koffie mee genomen en dat was geen overbodige luxe!

Totale duiktijd: 73 minuten, maximale diepte 4 meter, water van 3/4 graden, het is weer gelukt, maar eerlijk is eerlijk, dit was een uitdaging, op naar de volgende!