We rijden net weg uit Delft als we gebeld worden door Pascal, van De Noord Maritiem, hij heeft een sleepklusje in de haven van Rotterdam en heeft assistentie nodig. Met een kleine vertraging komen we aan op de scheepswerf en varen vanaf daar naar de haven, helpen een bootje in nood en varen weer terug.
Eenmaal bij de auto hebben we een email, whatsapp en gemiste oproep, ofwel: paniek!
Het bericht van Özkan:
“Hey my phone i fell in canal in amsterdam canal is about the 1.30cm-1.90cm deep.i know exactly location where is my phone it is approximately 5m2 area.can you guys help me?”
We appen heen en weer, via een andere telefoon. Ze zijn met een groep aan het magneetvissen aan het begin van de Amsterdamste wallen, op de Oudezijds Achterburgwal. Hun telefoon, een Samsung S24 Ultra, staat op een tripod, om beeldmateriaal te maken als deze omvalt.
Ze hebben sterke magneten bij zich, dus die moet er zo weer uit zijn….. De tripod vinden ze, net als heel veel fietsen, maar de telefoon komt niet boven water. Al snel hebben ze ons nummer gevonden op het internet en niet veel later hebben we dus contact.
We regelen snel een toestemming en rijden naar Amsterdam. Het gebied is ’s avonds autovrij, terecht, want het is er super druk. Dat betekent wel dat we een stuk moeten lopen met onze spullen, de trap laten we in de auto want we hebben op Google Maps al gezien dat er een kadetrap aanwezig is.
We zijn te vroeg en de heren, een hele familie die YouTube filmpjes maakt, precies op tijd. Ze vertellen waar de tripod het water in is gegaan. Het grootste “probleem” is dat ze zelf gezocht hebben, dus de telefoon kan nu overal liggen!
Terwijl Marja mijn set opbouwt trek ik mijn droogpak aan, het wordt steeds drukker, mensen blijven staan om te kijken, maken foto’s en zijn erg nieuwsgierig wat er allemaal gaat gebeuren. Niet veel later doen we een laatste kader check ( een veiligheids controle) en dan kan ik het water in.
Eenmaal in het water pak ik de metaaldetector aan en kan ik beginnen met zoeken naar de Samsung van Özkan. Het wordt steeds drukker langs de kade, als het te vol staat gaan mensen aan de andere kant staan van het water. Minuten gaan voorbij, het is niet alleen druk boven water, maar ook onder water!
Ik heb heel veel signalen, blikjes, blikjes en nog meer blikjes. Ik stapel ze onder water op, en baan me een weg naar de bodem, die ook nog eens vol ligt met glas, dus ik moet oppassen.
We maken baantjes, halve cirkels, maar de telefoon kan ik niet vinden. Langzaam aan begint de frustratie te komen, als hij er ligt moeten we hem vinden! We maken het zoekgebied groter, na 45 minuten begint het fris te worden als duiker, het water is 7 graden en de kou slaat door je pak heen.
We gaan nog 1 grotere baan maken, verder van de kant! En dan, dan heb ik de telefoon in mijn handen. Als ik boven kom met de telefoon in mijn handen is de groep uitzinnig en dat slaat over op alle mensen die staan te kijken, zelfs de mannen van de handhaving staan mee te juichen, hoe leuk is dat!
We geven het advies om de telefoon goed te drogen. Ook deze telefoon heeft de val in het water overleefd: nadat deze in het water is gevallen heeft hij nog 90 minuten door gefilmd. We hebben van Özkan de beelden van de val gekregen waardoor we nu een uniek filmpje hebben! Kijk je mee?
