We hebben net afgesproken met Jack (dat verhaal lees je hier) als we nog een berichtje krijgen, via de WhatsApp van Laura:
“Hello!
Half an hour ago I dropped my phone in front of the Friet Point on the Oudezijds Voorburgwal. A friend of mine told me about your service of retrieving phones. How does it work and what do you charge? My phone in an Iphone 13 Mini. Not sure if you take on these types of jobs in the winter? Looking forward to hearing back from you. 🙂 I’d love to call, but I have no phone of course…
I attach two photos of the location.”
We appen heen en weer en maken een afspraak. Ondertussen vragen we ook een vergunning aan om te mogen duiken bij de Oudezijds Voorburgwal.
Na onze duik in Hoorn rijden we door naar Amsterdam. We zijn ruim op tijd, maar die tijd hebben we ook nodig voor het parkeren. Parkeren is er bijna onmogelijk en de dichtstbijzijnde parkeerplek is een kwartier lopen met alle spullen.
Om 13:00 uur staan we op de afgesproken plek uit te hijgen van het tillen van alle spullen. Tegenover een van de bekendste coffee shops in Amsterdam: The Bulldog en de beste plek om een frietje te halen: Friet Point.
Laura is er ook al en kan exact aanwijzen waar de telefoon uit haar jas viel. Niet veel later staat de duikvlag rechtop, staat de trap in het water en ligt de duikboei ook in het water. We hebben veel aanspraak, dat is ook niet gek op zo’n iconische plek in Amsterdam: The Red light district.
Als Marja haar droogpak aan heeft en haar set op haar rug help ik haar van de trap af. Een aantal mannen staan met open mond te kijken: duiken in de Amsterdamse grachten, met deze temperaturen en dan ook nog voor een telefoon.
Even later geef ik de seinlijn aan, trekt Marja haar vinnen aan en is ze klaar voor de zoektocht in de gracht. We beginnen met een rondje op zicht, maar dat staken we snel, er is geen zicht.
De Deus (metaaldetector) gaat aan en Marja zakt weer af in de Amsterdamse gracht. We zoeken door middel van een halve cirkel, ik (de kantwacht) blijf op een vast punt staan en Marja zoekt in halve cirkels naar de telefoon, als ze aan het einde is van de halve cirkel krijgt ze een signaal en keert ze, de seinlijn wordt wat langer en ze maakt weer een halve cirkel.
Flessen bier, blikjes, fietsen, Marja komt vanalles tegen onder water. Ondertussen kijk ik met een scheef ook naar boven, er komt een hele donkere wolk aan.
En dan 2 rukjes aan de seinlijn, Marja heeft de telefoon gevonden. Als ze de telefoon aan Laura geeft springt het scherm aan: ook deze telefoon doet het nog gewoon. Omdat hij wel een nachtje in het water heeft gelegen geven we duidelijke instructies om de telefoon te drogen.
Net als we het water uit zijn is de donkere wolk dichterbij gekomen en begint het te storten, ondanks de droogpakken worden we vandaag toch nog nat!
Laura is zo vriendelijk om ons te helpen met de spullen naar de auto te dragen, dat scheelt een paar pijnlijke spieren, dank je wel Laura!
