Het is donderdagmiddag als de telefoon gaat. Een nummer uit Hong Kong. Winkie aan de andere kant van de telefoon, helemaal in paniek: “Ik heb mijn telefoon in het water laten vallen”.
We kijken meteen in onze agenda, maar we zitten de komende uren helemaal vol. Dus bellen we Danny om te gaan helpen in Amsterdam. Hij is uren aan het zoeken met zijn magneet, maar een iPhone 16 blijft nauwelijks plakken aan een magneet, dan moet de telefoon maar net goed liggen en dat is helaas niet het geval. We hebben overleg met Danny en Winkie en spreken af dat we laat op de avond komen helpen.
Het is de eerste keer dat we gaan duiken in de Bloemgracht, dat gebeurt niet vaak, dat we ergens in Amsterdam nog niet geweest zijn.
De Bloemgracht in de Amsterdamse Jordaan verbindt de Prinsengracht met de Lijnbaansgracht en loopt tussen en evenwijdig aan de Nieuwe Leliestraat en de Bloemstraat in het stadsdeel Amsterdam-Centrum. De gracht is vernoemd naar het Bolwerk de Bloem, later Rijkeroord genoemd. Daar stond vanaf 1614 molen de Blom, die in 1878 is verplaatst naar de Haarlemmerweg.
De gracht is, als onderdeel van de Jordaan, aangelegd in de eerste helft van de 17e eeuw tijdens een van de grote Amsterdamse stadsuitbreidingen; de zogenaamde Derde Uitleg. Daarvoor lag hier het Corsgenspadt.
Aanvankelijk waren op en nabij de Bloemgracht lakenververs gevestigd. Op 10 oktober 1623 wezen de burgemeesters de gracht aan als nieuwe vestigingsplaats voor ververs uit de Verversstraat en de Raamgracht. De blauwververs konden zich vestigen aan de zuidkant, de couleurververs aan de noordkant. Zij die turf stookten werden verwezen naar het eind van de gracht, bij de Lijnbaansgracht, vanwege eventuele rookhinder.
Men noemde de Bloemgracht vanaf de 17e eeuw ook wel de Lettergietersgracht. Rembrandt van Rijn had in de jaren zestig van de 17e eeuw aan de Bloemgracht een atelier vlakbij de plek waar Winkie haar telefoon in het water heeft laten vallen.
We spreken om 21.30 af in Amsterdam. Eerder lukt het niet om een duikploeg bij elkaar te krijgen. Het is ijzig koud op de plek waar we afgesproken hebben. We beginnen alvast met opbouwen en een trap in het water te zetten. Ondertussen arriveert ook Winkie met haar man.
Winkie is hier op vakantie maar woont in Hong Kong. Het moment dat de telefoon in het water viel is per ongeluk gefilmd door haar man. We hebben dus een exacte locatie. Danny heeft al gewaarschuwd dat er veel rotzooi in het water ligt, zoeken met de metaaldetector is dus geen optie. We gaan dus op de tast zoeken, want zicht is er ook niet in deze Amstersdamse gracht. We zijn al een tijdje aan het zoeken, maar geen telefoon.
We geven niet zomaar op en breiden het zoekgebied uit. Stijf tegen de kademuur vinden we de telefoon. De telefoon staat nog aan, maar meteen terug geven aan Winkie kan niet door de hoge kademuur. Gelukkig heeft Danny een schepnet met uitschuifbare steel mee genomen, zodat we de telefoon snel kunnen overhandigen aan Winkie.
Winkie is blij en wij ook. Net op tijd gevonden, we begonnen het al aardig koud te krijgen.
