Na een duik in Zwolle, Leeuwarden en Utrecht rijden we door naar Zoetermeer, naar StartDuiken in Zoetermeer, een van onze sponsors, om onze flessen weer te vullen, ze zijn nog niet leeg, maar je weet nooit hoelang de volgende duik is, we hebben ze liever maar vol!
Via Zoetermeer rijden we door naar Breda.
Alieke heeft daar onder andere haar telefoon in het water laten vallen toen ze er ook zelf in viel. Aan een steiger aan de Nieuwe Mark in Breda. Vlakbij Kasteel Breda.
De hertog van Brabant verkocht Breda in 1353 aan de Hollandse edelman Jan II van Polanen, Heer van Breda, die de burcht versterkte met een gracht en vier hoektorens. Het zo ontstane kasteel werd in de verdedigingswerken van Breda ingepast. De laatste telg van het geslacht Van Polanen, zijn kleindochter Johanna van Polanen, trouwde in 1403 met de Duitse edelman Engelbrecht I van Nassau-Siegen, waardoor Breda incluis het kasteel in handen van deze voorname familie kwam. Dit huwelijk vormt het begin van de band tussen Nederland en het huis van Oranje-Nassau.
Door Engelbrechts zoon, Johan IV van Nassau-Siegen, werd het kasteel kort na 1460 vergroot. De Rekenkamer van het kasteel van Breda, waar de vele bezittingen van de Nassaus werden vastgelegd, werd in deze periode gebouwd, en ook de nog bestaande Nassautoren is van deze tijd. Zijn achterneef Hendrik III van Nassau-Breda drukte een nog zwaarder stempel op zowel Breda als haar kasteel: hij liet het kasteel in 1536 verbouwen tot een renaissance-paleis. Hij maakte de voltooiing echter niet meer mee: hij stierf in 1538 en werd opgevolgd door zijn zoon René van Chalon. Die maakte het werk van zijn vader af en bouwde in 1540 de prachtige Hofkapel.
In 1667 werd in het kasteel de Vrede van Breda getekend door vertegenwoordigers van Engeland, de Republiek der Verenigde Nederlanden en Frankrijk, waardoor er een einde kwam aan de Tweede Engels-Nederlandse Oorlog. Stadhouder-koning Willem III bouwde tussen 1686 en 1695 het kasteel verder uit, waarbij het de naam Prinsenhof krijgt. Hij en zijn opvolgers verblijven echter maar weinig in het kasteel.
In de Franse tijd (18e eeuw) deed het Kasteel van Breda dienst als kazerne en militair hospitaal.
Als we aankomen is het zoeken naar een plekje, een medewerker van de fietsenstalling maakt plek voor ons zodat we bijna tegenover de steiger kunnen parkeren.
Alieke kan er zelf niet bij zijn, maar haar nichtje Kirsten wel. We bouwen de nog natte set van de vorige 3 duiken weer op en daarna trekken we ons droogpak aan, het is nog warm en we willen niet te lang in ons droogpak staan ivm mogelijke oververhitting.
En dan is het zoeken, tussen de rotzooi, blikjes, flesen, fietsen en zelfs stoelen.
Maar opgeven is geen optie en even later is ook de telefoon van Alieke weer boven water. Natuurlijk bellen we even via de telefoon van Kirsten dat de telefoon gevonden is, Alieke blij, dus wij ook!
Natuurlijk maken we nog even een foto voordat we inpakken en naar huis gaan, we gaan onze spullen spoelen, morgen hebben we weer veel duiken in de agenda staan!
