Een bericht in de WhatsApp: “Duiken jullie het hele jaar door?”
Ja natuurlijk duiken we het hele jaar door, we bezitten (bijna) allemaal droogpakken dus dat is het probleem niet.
Bij de roeivereniging is er een telefoon het water in gegaan, al een tijdje geleden maar het begint te knagen bij Stefanie, op de SD kaart staat toch wel emotionele foto’s en eigenlijk wil ze die toch wel terug.
Vandaag gingen we op pad, om 10 uur stonden we in een koud maar bijna windstil ’s-Hertogenbosch. Samen met Dave maak ik een duikplan, René onze nieuwe kantwacht is er inmiddels ook en help met uitladen.
Voor ik het weet heb ik met duikfles al op mijn rug en lig ik in het water, tegen de stroming in, zodat we niet in ons eigen stof duiken. Na 25 minuten heb ik de telefoon te pakken. Ondertussen begin ik best wel frisse handen te krijgen, niet wetende wat er boven mij heeft afgespeeld.
Dave is ondertussen al een paar keer aangesproken door leden van de roeivereniging en ook zij hebben een telefoon verloren.
Als ik boven kom met de telefoon hebben we even kort overleg. Veiligheid voor alles, ik eruit, lekker opwarmen, Dave gaat zich klaar maken, maar eerst warme chocolademelk want de gevoelstemperatuur is inmiddels gezakt.
Een iPhone 8, hij ligt er al meer dan 1,5 jaar in maar Dave wil het toch proberen ondanks dat de kans klein is dat we die gaan vinden (maar he, als je dit verhaal leest zie je dat het kan).
Voordat we het water in gaan moeten we nog even een kerstfilmpje maken voor Detectorist, zogezegd zo gedaan en binnen de kortste keren is ook Dave kopje onder.
Na 45 minuten moeten we concluderen dat die telefoon er niet meer ligt, we helpen Dave het water uit, maken nog een warme kop warme chocolademelk en ondertussen gaat de telefoon, een nieuwe recovery, de staf van sinterklaas.
Als het er ligt, dan vinden we het, dus wordt vervolgd!
Een korte impressie:
Dank aan onder andere Gemeente s-Hertogenbosch voor de fijne samenwerking!
