De spullen van de laatste duik zijn net schoon als we gebeld worden door Joep van La Mare Houseboats uit Terherne.
Tijdens het bellen wilde hij de walstroom los koppelen van een demo boot en hij laat ondertussen zijn telefoon in het water vallen. Na een paar minuten zelf in het water te hebben gestaan geeft hij het op, het is niet diep, maar vreselijk koud. Hij kent ons van social media en net iets voor 16:00 uur heeft hij ons aan de lijn.
Nog geen kwartier later zitten we in de auto, onderweg naar Terherne, een aardig stuk rijden, zo’n 200 kilometer en 2,5 uur tuffen, rond spitstijd. Onderweg houden we via de whatsapp web van Joep contact over de aankomst tijd. Die gaat van 19:30 naar 18:30.
Als we aankomen staat Joep ons al op te wachten. We kunnen parkeren naast de boot waar de telefoon in het water is gevallen. Het is koud, maar droog weer. Joep kan precies aanwijzen waar de telefoon in het water is gevallen, dus die moeten we snel te pakken hebben, al heeft hij de bodem wel verstoord door er zelf in te gaan.
Duikset opbouwen, droogpak aan en binnen de kortste keren zit ik op de rand om het water in te gaan, want het is niet diep, net voorbij mijn middel. Net te diep om te zoeken zonder duikset.
Eenmaal op de plek waar de telefoon moet liggen zet ik de metaaldetector aan en ik heb meteen een mooi strak signaal: de telefoon van Joep, een “duik” van nog geen minuut. Ook deze iPhone komt weer werkend uit het water.
Tijdens het afbreken krijgen we koffie aangeboden, daar zeggen we geen nee tegen! Nog geen 20 minuten na aankomst zitten we boven op kantoor aan de koffie, lekker.
En daarna kunnen we terug, dik 2 uur rijden, denken we. Want halverwege, net voorbij Lelystad bedenk ik me dat ik mijn metaaldetector heb laten liggen, een extra uur terug, in de hoop dat hij er nog ligt ( hij lag er nog) en dan overnieuw dik 2 uur rijden.
2 uur later dan verwacht zijn we weer op honk, alles spoelen in de regen, flessen wisselen die in de auto liggen, want morgen hebben we weer een duik gepland staan.
