De hele dag staat vandaag in het teken van administratie, duikspullen drogen en onderhoud. We zijn klaar met eten en de afwas is gedaan en ik ga eindelijk rustig zitten. Het is 22:00 uur en ik neem de oproep aan van Glenn, een medewerker van The Times Hotel aan de Prinsengracht. Hij klinkt gehaast en bezorgd. “We hebben een probleem,” begint hij. “Een van onze gasten, een Braziliaanse dame, heeft haar iPhone in de Herengracht laten vallen. De familie vertrekt morgenochtend vroeg naar Londen en ze hebben de telefoon dringend nodig. Ik heb jullie nummer gekregen van onze buurman, als het goed is kunnen jullie helpen.”
We begrijpen de urgentie. Een verloren telefoon kan een groot probleem zijn, vooral als je op reis bent. Ik beloof Glenn dat ik zo snel mogelijk ter plaatse zal zijn, rond 23:30 uur. Ik trommel Frank, een kantwacht op en verzamel ondertussen mijn uitrusting. Om 23:15 staan we bij de Prinsengracht, klaar om de zoektocht te beginnen. Het sneeuwt zachtjes, wat een serene maar koude sfeer geeft aan de nacht.
Frank heeft binnen de kortste keren de duikvlag wapperend op een stok klaar staan en ook de mobiele LED lampen staan al snel, dat maakt het opbouwen een stuk makkelijker. De zoon vertelt dat zijn moeder een foto wilde maken en uit gleed over een gekapte boomstronk en daarbij de telefoon in het water liet vallen, precies tussen 2 bootjes in.
De Herengracht is een van de oudste grachten van Amsterdam, aangelegd in de Gouden Eeuw en beroemd om zijn statige herenhuizen. Het gebied ademt geschiedenis en heeft talloze geheimen onder het wateroppervlak verborgen. Dit is echter de eerste keer dat ik om deze tijd, bijna nacht, in de sneeuw, hier een telefoon moet opduiken.
De kade is stil en verlaten. Met mijn duikuitrusting aan voel ik de kou bijten, maar voor Frank is het nog kouder. De gehele Braziliaanse familie staat inmiddels buiten om te kijken hoe we de telefoon eruit gaan halen. De trap staat in het water en Frank doet een laatste controle rondje. Het water is 2,5 meter diep en er is geen zicht. Dit soort duiken vereisen veel vertrouwen in je uitrusting, je instincten en mijn kantwacht. Frank geeft me een ok teken en ik kan het water in.
Onderaan de trap trek ik mijn vinnen aan en dan zwem ik naar de plek waar de telefoon in het water is gevallen. Een laatste masker controle en dan daal ik af. Terwijl ik mijn handen langs de kade laat glijden, denk ik aan de Braziliaanse gast die vast en zeker bezorgd staat te wachten. Binnen een minuut raakt mijn hand iets hards en glads aan. Ik voelde nog even goed en weet dan dat ik de iPhone heb gevonden.
Als ik boven kom met de telefoon in mijn handen springt deze aan, we krijgen een applaus van de familie en van Glenn.
Ik zwem terug naar de trap en klim de kade op, Frank helpt me met mijn uitrusting. The Times Hotel, waar Glenn werkt, is een charmant hotel aan de Prinsengracht. Het hotel combineert moderne gemakken met historische charme en is een populaire keuze onder toeristen die de authentieke Amsterdamse sfeer willen ervaren. De Braziliaanse gasten kunnen nu met een gerust hart gaan slapen, wetende de telefoon veilig is.
Terwijl ik mijn uitrusting opruim en de kou begin te voelen, kan ik niet anders dan glimlachen. Dit soort momenten herinneren me eraan waarom ik van mijn werk hou. Elk duikavontuur is uniek, vol onverwachte uitdagingen en beloningen. En vanavond hebben we niet alleen een telefoon gered, maar ook iemands vakantie gered.
Het was weer een succesvolle nacht in de prachtige en mysterieuze grachten van Amsterdam. We maken nog een foto en dan is het tijd om naar huis te gaan en op te warmen, klaar voor het volgende avontuur dat zal komen.
