We krijgen een telefoontje van Dhr. Visser. Hij ligt met zijn boot in Dordrecht bij Watersportvereniging De Kil.
Zijn boot moet verplaatst worden voor onderhoud. De mannen om zijn boot te slepen zijn te vroeg en in de haast wil hij nog snel even zijn eikenhouten roer vast maken. Maar haastige spoed….
Voor hij het weet glijdt het roer uit zijn handen naar de bodem van de haven.
De volgende ochtend gaan wij naar de haven in Dordrecht om Dhr Visser te helpen. Geen lange autorit, binnen een half uur zijn we er al. Als wij aan komen rijden staat hij ons al op te wachten. We laden de duikspullen uit en lopen over de drijvende steigers naar de plek waar zijn boot lag, want deze is inmiddels al afgesleept. Ook de havenmeester, die Dhr. Visser naar ons heeft doorverwezen komt even kijken, zo vaak wordt er niet gedoken in de haven.
Als Marja haar droogpak aan trekt zet ik haar duikset in elkaar. We zijn ongeveer tegelijk klaar, dat hebben we vaker gedaan! Ik til de set op zodat Marja deze makkelijk op haar rug vast kan maken. Vinnen aan, de duikbril op en de ademautomaat in haar mond, Marja is er weer klaar voor. Met een grote plons stapt ze in het water vanaf de steiger.
We haken de seinlijn vast en doen nog een laatste controle rondje. Alles ok, duiker ok, tijd om te gaan zoeken naar het roer.
Marja ontlucht haar droogpak en trimvest en verdwijnt langzaam uit het zicht in het donkere water. Binnen een minuut krijg ik al een seintje: gevonden.
Niet veel later is Marja boven, althans, er komt eerst een stuk roer boven, die is iets groter dan verwacht. Binnen de kortste keren ligt het roer op de steiger en staat Marja ook weer op het droge.
We maken nog even een foto voor het digitale plakboek en nemen afscheid van een hele dankbare booteigenaar, op naar een volgend avontuur.
