We krijgen een berichtje van Dimitry:

“Hello
I’ve lost my iPhone in the canal, in Amstelveen
Can you help me find it? I have exact location
It jumped from the bike basket into the canal
From the bridge”

We appen heen en weer en spreken af voor de volgende avond om 19:00. We komen uit Noord-Holland gereden (daarover later heel veel meer) en zijn mooi op tijd in Amstelveen in de wijk Patrimonium. We hebben de exacte locatie gekregen en al snel staan we op het fietsbruggetje dat de woonwijk verbindt met het Broersepark.

Het park is in 1926 ontworpen door tuinarchitect Dirk F. Tersteeg en in de jaren daarna aangelegd met de naam “Wandelpark”, gelijktijdig met de wijk Elsrijk, en grenst in het westen aan de Amsterdamseweg, in het oosten aan de Thorbeckelaan, in het noorden aan de Molenweg en in het zuiden aan de Parklaan.

In het park zijn naast het groen en de waterpartijen ook een aantal kinderbadjes aanwezig. Verder vinden er regelmatig allerlei activiteiten plaats en kan men er bijvoorbeeld jeu de boules spelen.

In 1967 werd het wandelpark door de gemeente vernoemd naar Chris P. Broerse, die vanaf 1926 voor het groen werkzaam was geweest, als C.P. Broersepark.

Bij de ingang aan de Amsterdamseweg staat sinds 1950 een oorlogsmonument van Theo Bennes, waar jaarlijks op 4 mei een herdenking plaatsvindt. Sinds 1994 staat bij de Molenweg het Indië-monument van Ella van de Ven.

In 2008 begonnen werkzaamheden voor de renovatie van het park in de stijl van het ontwerp uit 1926.

We hebben geen tijd om het park te verkennen want we krijgen een appje dat Dimitri er al bijna is. Ik laat een blok lood zakken en het ziet ernaar uit dat ik niet hoef te duiken, appeltje-eitje, die telefoon hebben we er zo uit!

Als ik mijn droogpak net over mijn hoofd trek is Dimitri er ook samen met zijn vrouw. Hij kan exact aanwijzen waar de telefoon uit de mand het water in viel. Al snel lig ik in het water, met alleen een droogpak en mijn metaaldetector in de hand. Al snel heb ik een mooi signaal, maar het is net te diep om te kijken wat het is, dus Marja gaat mijn duikset opbouwen. Ik klim weer op de kant, hang de duikset op mijn rug en we doen, zoals altijd, een veiligheidscontrole.

Eenmaal terug in het water zwem ik naar de plek waar ik een mooi signaal had, maar ik wordt eigenlijk meteen meer richting de kant verwezen, “Daar ben ik de telefoon niet verloren” aldus Dimitri.

Ik laat het signaal voor wat het is en ga zoeken op de aangegeven locatie. Het begint te miezeren en het wordt snel donker, Marja, die met de seinlijn staat geeft nog een paar aanwijzingen, maar wat we ook doen, we vinden geen telefoon.

Ik lig inmiddels al een uur in het water. We weten dat Dimitri ook zelf gezocht heeft en zijn even bang dat hij de telefoon in de modder heeft gedrukt tijdens zijn zoektocht. Maar ik herinner mij het signaal nog, een paar meter verder, die wil ik toch onderzoeken, je kan het al raden: de telefoon van Dimitri!

Na een zoektocht van meer dan een uur komt ook deze telefoon werkend uit het water, of hij is door Dimitri weg geschopt tijdens het zoeken of de aangegeven locatie was niet helemaal correct, maar het doel is bereikt!