We krijgen een telefoontje van Peter. Hij is in Breda bij de Jachthaven en er ligt een telefoon in het water, die van zijn vrouw. Natuurlijk met de vraag of we kunnen helpen! Natuurlijk!

Het is druk, we hebben een volle agenda en we moeten een beetje schuiven om iedereen vandaag te kunnen helpen.

Na een paar keer te hebben geschoven in de agenda, kunnen we dan eindelijk naar Breda.

Veel geloof dat de telefoon het nog doet hebben ze niet. We lopen in op de planning en we zijn te vroeg in de haven. Even niet haasten, rustig lunchen en alle administratie van vandaag alvast bijwerken, we werken veel in de cloud, maar meestal doen we de administratie toch thuis, omdat er onderweg niets van komt.

Al snel worden we gespot door de vrouw van Peter en ze begint te vertellen. Tijdens de bezichtiging van een jacht, pakte de makelaar de telefoon niet goed aan en met een plons belande de iPhone in het water. Dus het was niet eens haar eigen schuld.

De locatie is duidelijk, duikplan hebben we, tijd om te gaan duiken. Set opbouwen en droogpak aan. De havenmeester komt ook even kijken, hij is blij dat we er zijn. In het verleden dook hij zelf, maar hij voelt zich nu te oud.

Al snel ligt Marja in het water en bijna even snel is ze ook weer uit het water, met de telefoon in haar handen! Ook de pasjes zitten nog in het hoesje, missie geslaagd!

Een dag later krijgen we nog een berichtje: de telefoon doet het nog! (we hadden niet anders verwacht)