We krijgen een telefoontje van Osman. Tijdens het voeren van de eenden heeft een van de kinderen ook de telefoon in het water gegooid!
Hij wil het graag eerst zelf proberen en wij geven hem een aantal tips, het is er niet diep maar er bestaat altijd de kans dat hij de telefoon in de modder trapt. Voorzichtig gaat hij op zoek, hij loopt meer dan een uur in het water, een step, een barbecue, er komt van alles naar boven maar geen telefoon.
Teleurgesteld belt hij terug: ik heb jullie toch echt nodig!
Meteen gaat er een vraag in de groepsapp: “Wie kan er zaterdag ochtend helpen in Utrecht?”
Binnen 2 minuten hebben we reactie van Patrick. We spreken voor de volgende dag om 10 uur af in Capelle aan den IJssel. Niet veel later zitten we in de auto, met de airco aan naar Utrecht.
Eenmaal aangekomen bellen we met Osman dat we er zijn en niet veel later staat hij samen met ons aan de waterkant. De sloot is een meter of 8 breed en maximaal 1,50 meter diep. Dat betekent gehele duikset op de rug van Patrick, want hij gaat het water in. Vandaag mag ik kantwachten en stiekem ben ik daar blij om, dat scheelt mij heel veel spoelen (sorry Patrick).
We leggen aan de overkant een ladder neer om makkelijker in en uit het water te komen. Niet veel later staat Patrick klaar om te gaan zoeken naar de telefoon. Osman heeft inmiddels al meerdere keren gevraagd of hij het nog wel doet. Wij gaan er vanuit dat hij het nog doet, de meeste iPhone’s die wij vinden doen het nog na een paar dagen zwemmen.
Als Patrick veilig in het water staat loop ik 50 meter verderop over de brug om aan de overkant de seinlijn aan te geven. Niet veel later duikt Patrick onder. “Wat zijn jullie aan het doen? Zie je vissen? Is het niet koud?” Allemaal vragen van de buurtkinderen die vol interesse staan te kijken, stiekem vinden ze het ook spannend, zo’n duiker in de sloot.
Als Patrick boven komt heeft hij een bierfles in het water, hij zit nog vol, maar het is te vroeg voor bier, dus hij duikt weer snel onder.
“Als je 2 rukken krijgt heeft hij hem gevonden” zegt Osman, dat klopt, hij heeft al een aantal verhalen van ons gelezen.
Niet veel later zijn ze daar: de 2 rukken. Patrick heeft de telefoon in zijn handen. Hij krijgt niet alleen een applaus van Osman, maar ook van de kinderen uit de buurt die lekker in het zonnetje zitten te kijken! “De telefoon doet het nog” roept Osman tevreden….
Nog voordat ik kan omlopen op Patrick te helpen hebben we de volgende aanvraag, we rijden nog even door naar Maassluis, dat verhaal lees je binnenkort ook onze website!
We helpen Patrick op het droge en maken nog even een foto voordat we afscheid nemen van Osman.
