We krijgen een telefoontje van de vriendin van Marry uit Rotterdam. Zij is samen met haar vriendin gezellig een dagje in Leiden als de telefoon van haar vriendin in het water valt tijdens de lunch.
We komen helpen, maar niet nu! “Ja, maar hij ligt er al een half uur in” krijgen we als antwoord. Gelukkig zijn de nieuwere series iPhones waterdicht en is er geen spoed!
De volgende avond staan Patrick en Marja om 21:00 in Leiden. Het is al donker. Onderweg hebben ze waarschijnlijk papier-steen-schaar gespeeld, de uitkomst: Patrick gaat duiken en Marja is vanavond kantwacht. Het is de eerste keer dat ze als “koppel”. Dat is altijd een beetje onwennig, wie doet wat?
Toch staat al snel alles klaar, ligt de boei in het water en is Patrick er klaar voor. Zoals altijd dalen we nooit op de plek waar de telefoon ligt, als je zicht hebt onder water is dat meteen weg. Met een boogje zwemt Patrick naar de locatie en een paar meter ervoor laat hij zich afzakken naar de bodem van de Leidse gracht.
Meteen is het raak met signalen, blikjes, bierflesjes en wat bestek. Het is zicht is zoals we gewend zijn: niet. Dat het buiten al donker is helpt ook niet mee, dan is het als duiker helemaal fijn dat je vast zit aan een seinlijn, zo kan je je in ieder geval een beetje oriënteren.
Niet veel later heeft Patrick de telefoon van Marry in zijn handen. Als hij boven komt is er wat verwarring, door het felle licht van de hoofdlamp van Patrick is door het tegenlicht niet te zien wat hij in zijn handen heeft!
De dames hadden wel gehoopt maar waarschijnlijk niet verwacht dat we de telefoon zo snel weer boven water zouden hebben, dat zie je wel in het filmpje….
We krijgen 2 dagen later een bedank berichtje met de mededeling dat de telefoon het nog doet, we hadden niet anders verwacht 😉