Als we onderweg zijn naar Dordrecht voor een duik, dat verhaal lees je hier, krijgen we een telefoontje van Jachthaven de Eerste aanleg in Breukelen. We duiken wel vaker in Breukelen, maar het adres komt ons bekend voor. Als we later op de avond aankomen vallen alle puzzelstukjes in elkaar, Corne, die ons staat op te wachten, is een bekende, zijn telefoon hebben we al eens opgedoken. We hebben ook al gedoken voor zijn zus, overbuurman, nou ja, de halve stamboom die op de haven woont.
Een van de klanten die een boot gehuurd had wilde uitstappen, maar liet de telefoon in het water vallen. Meteen wordt er actie ondernomen, maar de telefoon werd niet terug gevonden. In overleg met Tina, de eigenaresse van de telefoon spreken we af wat wij de telefoon opduiken en dat we zorgen dat hij bij haar terecht komt.
Mijn pak is nog nat van de duik in Dordrecht en niet veel later heb ik mijn pak weer aan, Corné heeft ook nog een verzoekje, voor de andere kant van de steiger, maar we gaan eerst de telefoon eruit halen.
Na een laatste controle ga ik het water in, tegen beter weten in, want we kennen de situatie hier, probeer ik het eerst op zicht, dat geef ik al snel op, want er is geen zicht, ook op de tast kan ik de telefoon niet vinden, dus kom ik boven om de metaaldetector op te halen.
Terug naar beneden, maar op de aangegeven plek ligt geen telefoon. Nu heeft er al iemand gezocht, dus die kan de telefoon, goed bedoeld, verplaatst hebben, dus al snel maken we het zoekgebied groter.
Binnen een paar minuten, aan de andere kant van de steiger, vind ik de telefoon, hij staat nog aan en Karlijn, medewerkster van de haven, kan meteen Tina bellen dat de telefoon terecht is.
Aan de andere kant van de steiger hebben we voor Corné al snel zijn dreghaak gevonden en dan is het voor ons ook avond, de laatste duik van de dag!
Wij nemen de telefoon mee en deze wordt de volgende dag opgehaald bij StartDuiken in Zoetermeer, iedereen weer blij. We zijn benieuwd voor welk familielid van Corné we de volgende keer mogen duiken….
