Het was een heel druk en lang weekend met een aansluitende 2e Pinksterdag. We haalden meerdere objecten naar boven, van sleutels tot zonnebrillen en van een gouden hangertje tot en met telefoons, heel veel telefoons.
De laatste van de avond is op een bijzondere locatie in de Amstel in Amsterdam, naast Rederij Kooij tegenover hotel De L’Europe. Dit is een mooi stukje oud Amsterdam. De brug links van ons staat al op tekeningen uit 1522.
De rederij is een van de oudste van Amsterdam. Het begon allemaal met Piet Kooij; een jonge Amsterdamse ondernemer die samen met zijn vader de buffetten pachtte op de veerdiensten die op het Noordzee Kanaal voeren van Amsterdam naar IJmuiden. Water, boten en Amsterdam waren de drie grote liefdes van Piet en hij genoot dan ook van zijn werk
In 1922 ontdekte hij in het water van het inmiddels gedeeltelijk gedempte Rokin een oude motorboot waar hij wel wat in zag. Hij kocht de boot, knapte hem op en kwam er achter dat er een vergunning voor personenvervoer op rustte. En zo begon hij met veel flair, maar geen enkele ervaring, met het rondvaren van passagiers door de Amsterdamse grachten. Na de eerste tocht, die enkele uren duurde, kwam Piet er achter dat zijn veertien passagiers toch wel wat dorstig waren geworden…
Gaandeweg deed Piet echter flinke ervaring op en heeft hij de route en duur van de trip aangepast aan de wens van de klanten en ook kocht hij meer boten; een solide basis voor het bedrijf was gelegd.
Nu staan we op de kade, precies 12 uur nadat we Ramon voor het eerst aan de telefoon hadden. Hij legde zijn boot aan en bij het helpen uitstappen viel zijn dure iPhone in het water.
Hij probeerde eerst met vrienden te telefoon te vinden met een magneet. De nieuwe iPhones hebben niet veel ijzer in het toestel zitten dus dit was een kansloze missie. Erin springen leek hem geen goed idee na de berichtgeving over de verdronken man die achter zijn telefoon aan sprong.
We regelen de toestemmingen en om 22:00 staan we, Marja en ik op de locatie. Binnen 10 minuten staat alles klaar; de trap en de boei in het water, duiksetje op de kant en ik heb mijn droogpak aan.
Het is een vrij hoge kade, maar gelukkig hebben we de lange trap meegenomen. Eenmaal beneden aan de trap klik ik de seinlijn vast en doe ik mijn vinnen aan. De metaaldetector hangt al aan een van de ogen van mijn vest.
Ik begin 2 meter van de aangewezen plek te zoeken naar de telefoon. De bodem is heel erg vervuild met rotzooi en de detector blijft afgaan.
Binnen 2 minuten heb ik een telefoon in mijn handen, maar de kleur is niet goed! Dit is een andere, het is trouwens een ouder model, een iPhone 13!
Terug naar beneden en verder zoeken, na nog eens 3 minuten heb ik de telefoon van Ramon in mijn handen. Hij doet het nog!
Marja heeft nog net genoeg tijd om een filmpje te maken van de laatste recovery van het Pinksterweekend 2023!
