Zoals heel veel verhalen beginnen, begint ook deze via een WhatsApp bericht: “Hi Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig: mijn zoon zijn telefoon is in een haventje naast de boot gevallen bij de ligplaats. Het is wel een paar weken geleden en hij heeft zelf met een magneet geprobeerd hem te zoeken. Ik wist niet van jullie bestaan maar zag net jullie succesverhaal. Wat zou het mij kosten als jullie gaan kijken? Gr. Ingrid”

We appen wat heen en weer, regelen toestemming bij de havenmeester en vandaag, 27 december staan we om 14:00 klaar bij de haven in Steenbergen.

Vandaag is het de beurt aan Dave en is Jeremy (onder toezicht) kantwacht. Boeien liggen binnen de kortste keren in het water en Dave ook, maar niet voordat hij een buddycheck heeft gehad van de kantwacht.

We weten dat de telefoon het water in is gegaan, maar hebben geen exacte locatie omdat hij niet weet waar hij de telefoon is verloren. Dus we gaan met in patroon zoeken.

Na een paar minuten komt Dave even een update geven; de haven ligt vol blikjes, glas en andere troep. Met een grote grijns roept hij nog even voordat hij koppie onder gaat: “ Oh en het zicht is nul”

En weg is hij weer, de seinen van de lijn volgend, want de mannen hebben constant contact met elkaar.

Na 20 minuten komt Dave boven met de telefoon in zijn handen. Wederom een geslaagde recovery! We geven natuurlijk alle tips om de telefoon zo goed mogelijk te drogen.

Als Dave uit het water komt heeft de partner van Ingrid koffie en chocolademelk voor ons gehaald, wat een feest. We vertellen nog een paar mooie verhalen tijdens het opruimen en stappen koud maar voldaan weer in de auto, flessen vullen, morgen hebben we weer een recovery.

Gelukkig hebben we de beelden nog: