We zijn op de terugweg van een succesvolle duik in Harlingen, dat verhaal lees je hier, als de telefoon gaat. We hebben Frans aan de telefoon. Hij heeft toen hij iets uit zijn zak haalde zijn telefoon in het water laten vallen. We vragen de locatie, het merk telefoon, of er reparaties zijn geweest. Heel veel vragen, vragen waarmee we de klant helpen om een keuze te maken, wel of niet opduiken.
Frans weet niet zeker of er een reparatie heeft plaats gevonden, maar hij weet 1 ding zeker: De telefoon moet er uit! Er zitten namelijk ook pasjes in zijn hoesje. Na het samenstellen van een duikploeg spreken we dezelfde avond af om 21.00 op de Ruysdaelkade in Amsterdam.
De Ruysdaelkade is een straat in Amsterdam-Zuid. De Ruysdaelkade loopt grotendeels langs de Boerenwetering, die de westelijke begrenzing van De Pijp vormt; aan de andere zijde daarvan ligt de Hobbemakade. De kade is in 1872 vernoemd naar het 17e-eeuwse geslacht van schilders en graveurs Ruysdael, waarvan de landschapsschilder Jacob Isaacsz. van Ruisdael (1628-1682) de bekendste is.
Tot 1898 werd de Hobbemakade aan de overzijde van de Boerenwetering ook Ruysdaelkade genoemd. Tot de demping in 1893 lag de toenmalige Hobbemakade op de plaats waar later de Honthorststraat zou komen en het huidige Museumplein.
De locatie is bekend: het is naast de ingang van de liftschacht naar de parkeergarage. We zijn op tijd aanwezig en bekijken de locatie. Allereerst zetten we een trap in het water, tegen de schuine kade, zo kunnen we er veilig in en uit. Daarna bespreken we de rest van het duikplan.
In de tussentijd is René gearriveerd. Frans kan zelf helaas niet aanwezig zijn, maar René heeft een foto gekregen met een mooie cirkel er op waar de telefoon gevallen is. Niet veel later ligt Marja na de nodige veiligheidscontroles in het water.
Het is een schuin gemetselde kademuur. De verwachting is dat de telefoon op een soort glijbaan naar beneden is gegleden. Toch beginnen we bovenaan met zoeken op de tast of we de telefoon voelen. Al heel snel zijn we op de bodem en zoals gehoopt ligt daar op de grens kademuur – bodem de telefoon.
Binnen 2 minuten is Marja weer veilig boven. De telefoon werkt nog en wordt aangepakt door René. We maken nog een foto met René en deze belooft dat Frans dit nog lang gaat horen…
Het is weer een lange dag geweest, op naar morgen!
