Het is maandagochtend, 09:42 uur als we een WhatsApp bericht krijgen van René:
“Hoi goedemorgen
Wij hebben in Harlingen een telefoon in het waterlaten vallen
3.5 meter diepte
Kunnen jullie ons helpen?”
Natuurlijk reageren wij: “Dat kunnen we zeker, is de telefoon langs de kade gevallen?”
We hebben al vaker in Harlingen gedoken, dat lees je onder andere hier, hier maar ook hier. Dus we kennen de omstandigheden.
Niet veel later krijgen we antwoord, we nemen jullie mee in de WhatsApp conversatie:
“Hij is overboord van een schip gevallen maar het schip ligt stil ze zijn nu even met een magneet aan het hengelen”
Wij reageren met: “Het belangrijkste is om, als je niet aan een kade ligt, in ieder geval je GPS positie te locken.”
“Is goed bedankt voor de reactie alvast”
Om 10:26 geven de mannen het op:
“Hoi zou u kunnen komen?
We liggen hier bij scheepswerf Koopmans”
Stiekem zijn we al begonnen met de voorbereidingen, de meeste zoektochten met magneten, zeker de huis-tuin-en-keuken magneten leveren niet het gewenste resultaat op.
Eten en drinken mee, duikspullen in de auto en nog even tanken. We hebben een afspraak om 13.00 met Jan van Dam, eigenaar van Van Dam Shipping. Hij ligt aangemeerd bij Scheepswerf Koopmans in Harlingen. Normaal heeft Jan zijn telefoon goed opgeborgen, maar vanochtend was hij even afgeleid en natuurlijk die ene keer. Het ging gelijk mis. De telefoon viel zo uit zijn borstzak met rits, die normaal altijd dicht zit. Maar deze ene keer niet. Met een plons lag zijn telefoon in het water. René die bij Jan werkt weet raad. Even googelen en Recovery Divers bellen.
We kunnen lekker doorrijden en al voor de afgesproken tijd zijn we op locatie. Jan laat ons de plek zien. Daarvoor moeten we over het dek van vier andere schepen.
De mannen stappen met het grootste gemak van het ene schip naar het andere schip. Maar met een duikuitrusting gaat dat hem niet worden, daarnaast kunnen we er daar ook niet uit. We besluiten dat Marja vanaf de kade te water gaat. Een klein stukje zwemmen en dan aan de afdaallijn naar beneden.
De mannen weten de exacte locatie, dus die telefoon moeten we zo vinden. Eenmaal beneden ziet Marja niets, er is geen zicht. Ze kan zelfs het schijnsel van de lamp nauwelijks zien, maar de bodem is schoon, er ligt geen rommel of afval.
Na een paar minuutjes voelt ze iets liggen. Ja hoor, de telefoon! Ook deze komt werkend boven water. Jan is blij. We worden geholpen aan de kademuur. René hijst met het grootste gemak het setje van Marja uit het water.
Tijdens het afbouwen staan we lekker in het zonnetje. Jan en René maken nog een gezellig praatje en bieden nog een kop soep aan. Lief en beslist slaan we die af, misschien zijn we de files nog voor!
