Het is donderdagmiddag, 14:00, een WhatsApp van Lisa, Engels spekend: “Hello, I’ve dropped my phone in the canal and wondering if you could help please?”
Dus we appen wat heen en weer, ondertussen ben ik een duiker aan het regelen, een toestemming om te duiken en om half 6 zitten we in de auto naar Amsterdam.
De files vallen mee, dus om half 7 staan we al op de Keizersgracht, zonde, want de parkeermeter loopt al. Bekende plek, een paar weken geleden hebben we er hier ook al in gelegen voor een tas.
“Nee, het is niet deze brug, maar de volgende…” Dave en ik kijken elkaar even kort aan, natuurlijk, wij slepen onze uitrustingen wel een paar honderd meter verder, geen probleem, de blik van Dave was goud waard, de vrolijkheid zelve!
“Ja, deze was het…. Denk ik” Iets met een toerist, drugs en drank…. Dan ben je wel eens wat geheugen kwijt!
We maken een duikplan, trap het water in en Dave kleedt zich om, stukje uitzwemmen, boei plaatsen met licht erop (er varen nog rondvaartboten) vast maken aan de seinlijn en ik krijg het OK teken.
Dave zakt naar beneden, ik zie nog even zijn lamp en dan is hij weg, met mijn hoofdlamp volg ik zijn spoor van bubbels, mooi ritme die ligt rustig in de gracht, soort nachtduik, maar dan anders.
Na 10 minuten is hij boven, geen telefoon! Als hij er ligt dan vinden we hem! Even kort overleg, we weten dat de rondvaartboten hier een scherpe draai maken, dus hij kan ook meer naar rechts liggen.
Dave zakt weer af, 5 minuten later zie ik zijn licht weer verschijnen, nu met zijn hand omhoog, met de iPhone. Naast me hoor ik een gilletje, een Engels gilletje.
De heer en dame wilden niet op de foto, dat respecteren we, dus jullie moeten het dit keer doen met foto’s waar Dave op staat!
Op naar het volgende avontuur….
Hoe kunnen we jou helpen?
