Vrijdag, 23:40, Breukelen.
Een dag die begon met “maar één duikje” eindigt in het donker langs de Vecht en een telefoon in de hand. Maar wat was het een mooie afsluiter van een lange dag!
Na onze eerdere duik tussen de tafels op een bomvol terras in Amsterdam — dat verhaal lees je hier — stappen we snel in de auto. Volgende stop: Breukelen. Een plek die we goed kennen, want we doken hier al eens eerder naar twee telefoons (zie hier).
Het WhatsApp-alarm ging eerder die dag af via Luuk:
“Goedendag, ik heb net mijn telefoon van net een week oud 🙈 in de Vecht laten vallen aan de kade in Breukelen.
Ik ben er achteraan gesprongen maar kan hem niet vinden.
Nu zie ik jullie mooie dienst. Zouden jullie me heel misschien kunnen helpen?”
Dat doen we natuurlijk graag.
We arriveren bij de Herenstraat in Breukelen, aan de historische rivier de Vecht. Deze plek staat bekend om haar pittoreske kades, charmante bruggetjes en… blijkbaar, uitstekende aantrekkingskracht op smartphones.
Als we aankomen, worden we warm onthaald: Luuk, zijn vrouw, hun twee dochters én een vriendin van een van de dochters staan ons op te wachten. En met ‘staan’ bedoelen we: vol enthousiasme én een eindeloze stroom aan vragen.
Hoe koud is het water?
Zie je daar iets?
Hoe lang duurt het?
En ben jij een échte duiker?
We beantwoorden alles terwijl we rustig onze spullen uitladen, de duikset opbouwen en het plan bespreken.
Wat is er precies gebeurd?
Luuk wilde van een boot afstappen, verstapte zich, zwaaide met zijn armen, en daar ging zijn gloednieuwe iPhone — zo hup de Vecht in. Hij sprong er zelf nog achteraan, maar zonder resultaat.
Dan wordt het tijd.
We vragen de meiden om een schatting: hoelang gaat het duren?
De antwoorden variëren van 4 tot 18 minuten. Maar eerlijk gezegd hopen ze vooral dat het lekker lang duurt — want dan mogen ze opblijven. Slimme dames. 😉
Met een sierlijke plons ga ik het water in.
Een beetje zicht dit keer, da’s prettig. Ik zwem wat heen en weer, draai me om… en daar ligt ‘ie al: de verloren iPhone. Binnen 3 minuten ben ik weer boven. Missie geslaagd.
Luuk straalt, de kinderen juichen, en de telefoon werkt nog.
We nemen even de tijd om de dames’ nieuwe vragen te beantwoorden (ze hebben ze keurig opgespaard voor ná de duik).
We maken een leuke groepsfoto, geven tips over het drogen van de telefoon en genieten van het enthousiasme. We hebben altijd wat leuks in de auto liggen voor de kinderen, dus we maken meteen 3 nieuwe vrienden.
Als kers op de taart heeft onze duikploegleider nog een mooi filmpje van de duik gemaakt — die zie je hieronder.
En zo eindigt een drukke dag met een nat pak, een dankbare familie, en een stel nieuwsgierige kinderen die nét iets langer mochten opblijven dan normaal. 😊
