Koreaanse reiziger en Nederlandse gastvrijheid

Einde van een lange duikdag? Bijna dan.
Na het terugvinden van de glittertelefoon van Amy aan de Herengracht (lees hier het verhaal) rijden we nog géén 300 meter verder. Want: telefoon nummer twee wacht op ons. De Herengracht was voor ons al geen onbekende locatie.

We zijn eerder op de avond al gebeld door Danny, die dapper met een magneet geprobeerd heeft een telefoon op te vissen. De bijbehorende powerbank? ✔️ Check. De telefoon zelf? Helaas niet. Daarvoor is er duikhulp nodig.

Koreaanse pech, Nederlandse gastvrijheid
De telefoon is van Eugene, een Koreaanse dame op doorreis. Gelukkig is ze tijdens haar misser opgevangen door Wietseke, een local met een warm hart. Terwijl wij onderweg zijn, zit Eugene bij haar binnen aan een kopje thee – met stroopwafel uiteraard.

“Helden bestaan nog!”

Even bellen: “we zijn er over 7 minuten”
Meer precisie zit er na een lange duikdag niet in. De plek is gelukkig al gemarkeerd door Danny, dus dit wordt – fingers crossed – een snelle laatste duik.

Verzuurde spieren en holle kades
We slepen de spullen voor de zevende keer uit de auto. Duikset opbouwen, droogpak aan, communicatiecheck – we zijn moe, maar nog steeds scherp.
Gelukkig is er een kadetrap, want een sprong in het diepe is in Amsterdam meer iets voor je fiets dan je lijf. Jochem gaat te water, zwemt om een bootje heen naar de aangewezen plek en daalt af.

De kade blijkt hol, en daar – precies in de holte – ligt de telefoon van Eugene. Niet gek dat Danny ‘m niet vond.

Telefoon nog aan, herinneringen gered
Jochem komt boven, en ja hoor:

“De telefoon staat nog aan.”
Eugene is dolgelukkig: ze heeft weer contact met thuis én haar dierbare foto’s terug.

En wie komt daar aan? Danny!
Net op tijd voor het slotstuk. Hij kijkt verbaasd: “Zijn jullie al klaar?!”
We maken nog een foto, nemen het moment in ons op en vieren het teamwork: drie telefoons in één avond, allemaal uit de Herengracht. Eén door Danny, twee door ons. Mooier kunnen we het niet maken.

We danken Wietseke – die Eugene hielp zonder haar te kennen – en beseffen opnieuw:

“Samen kunnen we zoveel mooie dingen bereiken.”

Tijd om op te ruimen. De duikmaskers gaan af, het kussen roept.
Na zeven duiken vandaag vinden we: dat hebben we wel verdiend.