We krijgen op zondag een telefoontje van Nikki. Ze heeft haar telefoon in het water laten vallen in het Haringvliet, de historische haven van Rotterdam.
Ze heeft ont nummer gekregen van Jeroen, de havenmeester, die ons nummer waarschijnlijk al ut zijn hoofd kent. Zo doken we al vaker in de historische haven naar onder andere een telefoon, nog een telefoon en een bootonderdeel.
We staan vandaag bijna in de schaduw van de historische kranen van het Haringvliet, waar ooit de trotse schepen van de Admiraliteit van Rotterdam werden bevoorraad.
Marja en ik maken ons klaar voor de duik. Al snel zit Marja op de drijvende steiger, het water staat extreem laag dus we kunnen niet springen. Met een flinke afzet ligt ze zo in het water. We maken de seinlijn vast en ik geef de metaaldetector aan.
Aan de zijkanten kan Marja zelfs staan. Het is iets over half 10 en we staan in de koude schaduw van de kade. We hebben geen exacte locatie waar de telefoon in het water is gevallen dus we hebben vanaf het begin een groot zoekgebied.
Nikki staat zenuwachtig naast mij te wachten, ze regelt wel alvast koffie voor als Marja het koude water uit komt, maar eerst gaan we zoeken. Behendig zoeken we het hele stuk af, in banen en in een halve cirkel, er komt van alles naar boven maar geen telefoon.
De vlonder ligt bijna op de bodem, zo laag staat het water op het moment, minuten worden kwartieren en Marja is inmiddels al 45 minuten aan het zoeken naar de telefoon en begint het koud te krijgen. We besluiten met de metaaldetector onder de drijvende vlonder te zoeken in de laatste minuten, want als hij er ligt moeten we m kunnen vinden.
En dan krijg ik een signaal van Marja: ze heeft de telefoon gevonden. Nikki is blij, dat kan je wel zien in het filmpje, wij ook, want we hebben weer iemand kunnen helpen. Jeroen, de havenmeester kijkt nog even goedkeurend mee, hij had het wel verwacht!
