Het is ochtend als we gebeld worden door Wim, hij ligt met zijn boot in de haven van Ossenzijl. Samen met zijn vrouw en trouwe viervoeter is hij met een hele groep een tocht aan het maken, de volgende stop: Giethoorn.
Gezamenlijk vertrekken ze, maar zijn voorganger verliest een van zijn fenders. Een fender is een opblaasbare bescherming die krassen en andere schade aan de scheepsromp voorkomt tijdens manoeuvres in de jachthaven en bij het afmeren tegen de damwand of van boot tot boot. Wim wil de fender pakken en komt iets uit de vaargeul. Zodra hij weer vermogen wil geven hoort hij een enorm raar geluid uit het gebied van zijn schroef komen, het klinkt anders dan een touw, veel geratel, staal tegen staal, dat is niet goed!
Dus, vermogen eraf en op de boeg en hekschroef en met hulp van de gunstige wind terug naar de haven. Daar lig je dan, je kan er zelf niet bij, slepen en naar de werf kost minimaal een dag van de reis. Daar moet de boot dan uit het water. Dat kost heel veel geld, tijd en misschien nog wel het ergste, er staat vanavond in Giethoorn een BBQ gepland! 😉
Dus rijden wij naar Ossenzijl, een rit van dik 2 uur. Eenmaal aangekomen hebben wij elkaar al snel gevonden, want Wim staat ons al op te wachten. We maken kennis en na een stukje lopen staan we bij de boot: niets te zien natuurlijk, want het probleem zit onder water.
We maken een duikplan, lenen een trap van de overkant om makkelijk het water uit te komen en gaan de spullen uit de auto halen. Dit keer blijft de metaaldetector in de auto, maar de betonschaar gaat wel mee.
Set opbouwen, droogpak aan en dan kan ik het water in. Een laatste controle en dan eerst kijken en voelen bij de schroef, want veel zicht is er niet, maximaal 5 centimeter. Ik voel stof en metalen pinnen, in eerste instantie denk ik aan een droogrekje, zo een die je wel vaker in havens ziet, met de was, wapperend in de wind.
Naarmate ik verder ben met het loshalen voel ik dat het een parasol is, helemaal in de schroef gedraaid, de betonschaar komt goed van pas! We zijn wel even bezig, zeker omdat we het milieu niet willen vervuilen. Dus als er een aantal stukken zijn los geknipt kom ik op om deze op de kade te leggen.
Minuten verstrijken onder water, eerst lig ik aan de linker kant van de schroef, daarna aan de rechter kant. Niet veel later is de gehele parasol uit de schroef, die ligt nu, uit elkaar geknipt op de kade.
Nog 1 keer naar beneden, de boel extra controleren, of er geen stukken achter gebleven zijn en of de schroef niet beschadigd is. Daarnaast controleren we ook meteen of er geen speling op de schroef zit en dan kunnen we het verlossende woord geven: schroef schoon, geen visuele schade, geen speling, wat ons betreft kan het drietal weer verder met hun tocht! Die BBQ halen ze nog wel.
Via de ladder kom ik makkelijk uit het water en niet veel later nemen we afscheid.
