Het is avond als we gebeld worden door Dhr. Baan. Hij is kapitein van een binnenvaartschip en heeft zijn pasjeshouder vol met pasjes verloren in de Hollandsche IJssel in Gouda bij Cargill.
Hij stond bij de kade en wilde een trui aantrekken, daar ging zijn pasjeshouder, precies tussen wal en schip!
Hij belt met verschillende duikers die niet kunnen, geen zin hebben, gigantische bedragen rekenen of zeggen dat je er niet kan duiken ivm vervuiling.
Wij zien dat toch anders, er is wel een “maar”. We moeten over het terrein van Cargill, dus we hebben een toestemming nodig. Dhr. Baan belt wat rond en heeft al snel een toestemming!
Vrijdagochtend staan Marja en ik bij Lucky Divers in Rotterdam, we vullen de flessen en pakken een KVO (koffie voor onderweg) en rijden al snel richting Gouda. Het is maar een klein stukje, maar wel filegevoelig. Vandaag geen files, dus we zijn er al om 8:30, een half uur te vroeg!
Cargill is een chemisch bedrijf dus besluiten we ons alvast te melden bij de beveiliging, als we binnen stappen weten ze al wie we zijn en wat we komen doen. De heren van de beveiliging bieden ons koffie aan als we wachten op Gert Jan, het hoofd veiligheid van vandaag op het terrein, hij zal ons begeleiden en bij ons blijven.
Niet veel later is Gert Jan er en na wat instructies van hem komt ook Dhr Baan aan op zijn motor. Hij vertelt dat het belangrijkste pasje zijn PSA is. Dit is een document om regelmatig naar Suriname te reizen zonder iedere keer een visum aan te vragen, hij reist binnenkort weer die kant op en een nieuw PSA aanvragen kan een jaar duren.
Niet veel later rijden we over het terrein tussen de koeltorens door, hebben gaan open en sluiten zich meteen weer achter ons.
Dhr. Baan kan exact aanwijzen waar de pasjeshouder is gevallen, dat maakt het zoeken een stuk makkelijker! Er staat een nieuwe kademuur en er is gebaggerd, dus er zal niet veel rotzooi op de bodem liggen.
Na 10 minuten voorbereiden is Marja er klaar voor! We doen een laatste veiligheidscheck en dan kan Marja het water in. We zien al meteen dat er weinig zicht is, maar daar zijn we aan gewend. Zodra Marja de trap af is maken we de seinlijn vast en kan het zoeken beginnen.
Het water nu 3,5 meter diep en ik zie de zoekslagen die Marja maakt, we zoeken door middel van een halve cirkel, we beginnen bij het punt waar de pasjeshouder het water in is gegaan en maken het zoekgebied steeds groter.
Op 4 meter van de kant krijg ik een seintje van Marja, gevonden! Niet veel later is Marja boven met de pasjeshouder.
Dhr. Baan is blij dat wij niet hebben geroepen: kan niet! Want meestal kan het wel, linksom of rechtsom!
Speciale dank aan Cargill voor de toestemming en de hulp!
