We staan nog na te praten over de boekpresentatie en het overhandigen van ons eerste boek aan de ouders van Esmee (daar lees je hier meer over) als we een WhatsApp bericht van Youri krijgen.
Ze waren lekker aan het varen. Bij het aanleggen wil hij zijn vriendin helpen met uitstappen. Op dat moment laat hij per ongeluk zijn iPhone los en die belandt in het water op circa 4 meter diepte. Of wij kunnen helpen?!
Natuurlijk kunnen wij dat. Marja staat naast mij en binnen de kortste keren zitten wij in de auto naar Almere, een klein uurtje rijden. Ik kan meteen mijn nieuwe wing en ademautomaat uitproberen, want die zijn net geleverd.
Als we aan komen rijden staan Youri en zijn vrienden ons al op te wachten. Ze wijzen de plek aan en binnen de kortste keren lig ik daar ook in het water. Aan de seinlijn, Marja is vandaag weer kantwacht. Eenmaal aangekomen op de bodem schrik ik van de rotzooi die er ligt. Er liggen tientallen blikjes, lege blikjes, terwijl er op toch echt een prullenbak staat bij de steiger…
Ik worstel met de metaaldetector door alle blikjes heen en niet heel veel later heb ik de telefoon in mijn handen. Ik kan het niet laten om een blikje mee naar boven te nemen…
