We krijgen een berichtje van DJ, de zoon van Femke:

“Hi Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig: mijn moeder heeft haar telefoon in het water laten vallen op 2/3 meter diepte”

We krijgen de locatie door en meteen gaat er een wenkbrauw omhoog: hebben we daar niet eerder gedoken? Inderdaad – de Steenbergsche Vliet, een stukje historisch water ten noorden van Roosendaal.

In de middeleeuwen was dit een land vol kreken en gorssen, waar het water vrij spel had. Toen in 1451 de haven van Roosendaal werd aangelegd, bloeide de handel op dankzij deze Vliet. Eeuwenlang voeren hier schepen vol suiker, grind en olie – tot in de jaren zeventig nog! Tegenwoordig is het wat rustiger, al blijven de verhalen onder water verrassend levendig.

En ja hoor, wij hadden hier eerder gedoken. Bijna twee jaar geleden nog, aan de andere kant van hetzelfde landweggetje – dat verhaal lees je hier.
Dit keer duiken we dus aan de rechterkant, maar de setting is vertrouwd: smalle dijkweggetjes, rustig water, en een nieuwsgierige zoon die graag wil zien hoe zijn moeders telefoon wordt gered.

We zijn als eerste ter plekke en beginnen alvast met de voorbereidingen. Omkleden, communicatie testen, duikuitrusting check – alles klaar voor actie. De telefoon zou zo’n twintig meter uit de kant liggen, dus veilig in- en uitstappen is cruciaal.

Als Femke en DJ arriveren, kan “de show” beginnen. Team Jochem loopt naar de waterkant.
Vinnen aan, masker op, communicatie luid en duidelijk – en natuurlijk de metaaldetector in de hand. Want hé, als je toch moet zwemmen, kun je maar beter goed voorbereid zijn.

Op locatie blijkt het iets dieper dan verwacht – een meter of vier – maar dat is voor ons geen enkel probleem. De aanwijzingen zijn goed en nog geen paar minuten later horen we door de communicatie:

“Ik heb ‘m! De telefoon is gevonden – en hij staat nog aan!”

De Samsung S24 is na zijn duikavontuur dus nog springlevend. We maken nog een foto van de succesvolle vangst, geven Femke het nodige droogadvies en ruimen alles netjes op.

Voor het team zit de dag er nog niet op: we rijden meteen door naar Amsterdam, waar Mona op ons wacht – zij is haar ring verloren. Maar dat is weer een ander verhaal…