Gisteren kwamen we het water uit in Den Bosch toen we een bericht lazen van Sietse uit Leeuwarden.
Een grote domper maandag 5 december voor een hulpsinterklaas in Leeuwarden. Onderweg naar basisschool Oldenije, liet een piet de staf van de Sint in de Noordersingel vallen.
Een dag later kon hulpsinterklaas Jan-Dirk Ravesteijn er nog steeds hartelijk om lachen. Met een elektrische sloep voer de Sint samen met een piet over de Noordersingel naar de Oldenije. “En zo’n sloep is best lastig te besturen, als je dat niet gewend bent.”
Een piet besloot mee te roeien en gebruikte daarvoor de staf van Sinterklaas. Een keuze met een prijskaartje, want de staf van 300 euro glipte midden op het water uit zijn handen.
„Niet alleen de pakjesboot ligt nu op de bodem, maar ook de staf”, doelt Ravesteijn op het zinken van de pakjesboot in het Sinterklaasjournaal. „De kinderen van de basisschool schrokken er daarom ook enorm van.”
Met een schepnet werd nog geprobeerd om de staf uit het water te halen, maar dat lukte niet. Daarom liep Sinterklaas de rest van 5 december met een bezem.
Magneetvisser Sietse Keestra uit Leeuwarden had zijn hulp aangeboden en met een roeiboot gingen ze vrijdag samen op zoek naar de staf. Helaas is de staf van messing en deze blijft niet plakken aan de magneet.
Toen wij het bericht zagen keken wij elkaar aan: dit moeten we gaan regelen! We stuurden via Facebook een berichtje en binnen 5 minuten waren we druk aan het berichten met Sietse.
Een rit van dik 2 uur, dus we vragen alles uit, waar, hoe diep, etc. Snel een toestemming regelen en een kantwacht. Alle kantwachten zijn druk op zondag dus we besluiten dat, gezien de duik, Sietse (onder toeziend oog en in overleg met zijn vader) mag kantwachten.
Dus vandaag liep de wekker af om half 8 en om 8 uur zit ik in de auto naar Leeuwarden, vol frisse moed, muziekje aan en voor je het weet ben je er, wel met een koffiepauze tussendoor natuurlijk!
Om kwart voor 11 sta ik op de afgesproken locatie en Sietse is er ook al, niet veel later komt de hulp sinterklaas van de bewuste staf ook aangelopen. 5 minuten later melden de ouders van Sietse zich en zijn we compleet. Set opbouwen, plan doorspreken, exacte locatie bespreken en het water in.
Het heeft vannacht gevroren en de rijp staat nog op het gras, lucht ontsnapt uit mijn inflator en al snel lig ik op 2,5 meter diepte, ik tel mijn slagen om mijn positie te bepalen, schuin naar rechts en met een haakse hoek terug.
Het zicht is 20-25 centimeter met een 15.000 lumen lamp, niet veel maar genoeg. Langzaam draai ik om, om mijn haakse hoek te maken, ik wil zo min mogelijk stof op laten dwarrelen. Nog 5 graden meer naar links draaien en dan 12 slagen, bij slag 8 glimt er iets in mijn rechter ooghoek, het zal toch niet….?
Ja hoor, daar ligt hij, de staf van Sinterklaas, verloren gewaand, eenzaam op de bodem, dit is toch wel wat makkelijker dan een gouden ring opsporen!
De totale duiktijd: 2 minuten en 21 seconden, de perslucht fles is nog zo goed als vol met maar een paar ademtuigen genomen te hebben.
Ik stijg op en roep: “zoek je deze?”
Om me heen hoor ik applaus, er is inmiddels al aardig wat volk langs de kant! Snel nog een foto samen met Sietse voor de krant en dan de gehele bepakking weer af en uit.
Sint blij, Sietse blij en wij blij, daar doen we het voor. Hieronder een korte video van het verliezen van de staf tot-en-met de recovery!
