Ik zit gisteren aan de paasbrunch als de telefoon gaat, aan de beltoon te horen een inkomende oproep op de piket telefoon van Recovery Divers.
Willem belt ons met de telefoon van zijn vrouw. Willem ligt in de haven van Hellevoetsluis en heeft in de regen en wind nog stel wat dingen gedaan, joggingbroek aan met ondiepe zakken en zodra hij naar binnen stapt is hij zijn telefoon kwijt, ergens langs de stijger in het water gevallen, of wij kunnen helpen.
Tuurlijk kunnen we dat, nemen contact op met de autoriteiten en de havenmeester. Vanochtend om 10 uur stonden we in Hellevoetsluis bij Jachthaven Marina. Willem wil ons meteen al vol stoppen met koffie, maar we besluiten eerst te duiken.
Ik ga erin en Dave is deze ochtend kantwacht. Beetje zicht, totdat we de bodem raken, 3 meter diep, ik maak eerst een visueel rondje, helaas, geen telefoon te vinden.
Terug naar boven en de Scubatector Pro (een metaaldetector) ophalen. Systematisch zoeken we de bodem af in vaste lijnen. Door de seinlijn kan ik me oriënteren op de richting. Bouten, moeren, links van mij een BBQ.
Ik kom een paal tegen van een verkeersbord, die stoort zo erg dat ik die er eerst uit haal voordat ik verder ga met mijn zoekslagen.
Terug naar beneden, een kreeftje rechts van mij schrikt van het felle licht en rent snel weg. Na een kwartier hebben we het aangewezen stuk uitgekamd, geen telefoon. Nu kan een telefoon ook een beetje “dwarrelen”, dan valt hij niet recht naar beneden: dus zoekgebied vergroten!
Na 3 zoekslagen een mooi en sterk signaal, in de laag slib heb ik de telefoon te pakken, rukje aan de seinlijn: attentie, en ik krijg een attentie terug. Nu 2 rukjes: “ik heb de telefoon”.
Langzaam kom ik boven met de telefoon in mijn hand, Willem stomverbaasd, dat we zijn telefoon gevonden hebben. Hij blij en wij blij, nu komen we niet onder een kop koffie uit, kijk je mee naar de beelden?