Vrijdagmiddag, rond 18:00 uur.
We worden gebeld, vanuit een haven in Schiedam, een aantal jongens met een boot zijn een iphone kwijt, een 11 dus die is waterdicht, maar niet voor heel lang.
De bodem is 2 meter van het wateroppervlak verwijderd, dus niet veel druk, je voelt te maar al aankomen: opkomend water en springtij, voordat we er kunnen zijn is het al 4 meter.
Rondje havenmeesters (want er zijn er meerdere) en inpakken, op naar Schiedam.
Om 8 uur staat een groep Belgische studenden ons al op te wachten, evenals de havenmeesters want dit willen ze toch wel eens zien.
Eerst even kijken bij de steiger en het verhaal aangehoord. Tussen de boot en de steiger en ze hebben een ankerlijn laten zakken voor de locatie.
Helaas hebben ze zelf ook al gedoken, dus er is wel kans op wat verstoring.
Langzaam zien we Rob zakken, door de felle lampen is hij de eerste 3 meter nog wel te zien, daarna wordt het weer donker.
Jochem heeft de kantlijn vast en heeft een lamp als extra referentie vast.
De wind is koud en de slagregen striemt in onze nekken. Het zou zomaar het begin kunnen zijn van een spannend boek.
Na 15 minuten komt Rob boven, zonder telefoon, even overleg en we maken de zoekcirkel wat groter, waarschijnlijk hebben de mannen tijdens hun eigen poging de telefoon per ongeluk verder weg geschopt.
Daar sta je dan als kantwacht, natter dan Rob, want die heeft een droogpak aan en ligt in water van 21 graden.
We zien de lamp weer dichterbij komen en ik zie de telefoon in zijn hand.
Onze nieuwe Belgische vrienden staan te springen, door de aanrakingen licht het scherm op: hij doet het ook nog!
Weer een mooie recovery en weer een verhaal voor onder de kerstboom!
Wij bedanken de havenmeesters voor hun medewerking.
