We krijgen een vriendelijk berichtje van Kees en Dini, een levenslustig echtpaar op leeftijd dat met hun jachtje door Nederland vaart. Hun boodschap is helder:
âRecovery Divers, ik heb jullie hulp nodig: we liggen in het Ganzengat. Telefoon in het water. Te diep om zelf te pakken. We kunnen niet wachten â moeten boodschappen doen in Blokzijl en de motor moet draaien om de accuâs bij te laden. Misschien vanavond weer terug in de buurt.â
Een paar fotoâs volgen, mĂ©t duidelijke aanwijzingen: kaarten, borden, en zelfs de precieze plek waar de telefoon het water koos. Kees is duidelijk een man van structuur â daar houden we van.
We spreken af om 09:00. Dan is het nog koel, en is de kans groot dat we snel resultaat hebben. Frank is er al vroeg, de rest van het team komt iets later â zij hadden eerst een andere klus in Amsterdam (bril-opduik-missie, dat verhaal lees je hier: link).
Een duik in het Ganzendiep? Makkelijker gezegd dan gedaanâŠ
Het Ganzendiep, vlak bij Kampen, is een oude rivierarm van de IJssel. Vroeger gebruikt voor de afvoer van turf en landbouwproducten, nu geliefd bij recreanten. Maar makkelijk bereikbaar? Niet altijd.
Frank belt: âWe kunnen hier niet eens bij het water komen. Dichte rietkraag, twee meter hoog en zeker tien meter breed.â
We bellen Kees en Dini, die inmiddels verder zijn gevaren en een picknickplaats 500 meter vóór de plek hebben gevonden. Daar kunnen we aanleggen en opstappen. Top geregeld!
Bekende gezichten aan boord
Als we aanleggen bij de drukbezette steiger horen we ineens:
âHee, die kennen we! Dat is Recovery Divers, die volgen we op Insta!â
Altijd leuk. We bouwen snel de set af, klappen de trap uit van de boot en bespreken het duikplan. Kees bekent: dit is niet zijn eerste âtelefoontje overboordâ, maar deze nieuwe Samsung móét terug.
Onder water is het helder. Door het warme weer groeit het wier snel rond de paal waar de telefoon viel, maar de metaaldetector maakt korte metten met de onzekerheid. Binnen twee minuten komt de telefoon weer boven water.
Dini straalt. Kees ook. Wie er blijer is, durven we niet te zeggen â maar de telefoon is gered, en het avontuur weer een verhaal waard. Ze geven elkaar een kus om het te vieren, we smelten even, niet van de warmte maar van de aanblik.
We ruimen op, varen terug, nemen afscheid van Kees en Dini en zetten koers richting Friesland. Daar wacht de volgende duikklus. Maar dat⊠is een verhaal voor een andere keer.
