We krijgen een telefoontje van Dhr Groen, hij is gisteren de haven in gekomen met een instabiele schroef, hij heeft flink last van resonantie en verwacht dat er iets in zijn schroef zit. Hij ligt in de haven van Steenbergen en heeft van de havenmeester ons nummer gekregen.
Om 12 uur ’s middags zijn we ter plekke, het zonnetje in ons gezicht, maar het is koud, de steiger is spekglad en we moeten oppassen dat we niet uitglijden, het team, met uitzondering van de duiker trekt meteen een reddingsvest aan.
We laden de auto uit, leggen gereedschappen klaar, maken de communicatie gereed en bouwen de duikset op. Daarna zetten we een trap in het water, naast de boot en kan Jochem zijn droogpak aantrekken.
Niet veel later doen we een laatste controle en kan het masker op, check, verstaanbaar, ook de communicatie werkt, we kunnen beginnen. Het is een flinke boot en eenmaal onder de boot komt Jochem al snel terug om een sterkere lamp te halen, het zicht is al niet geweldig en de zwakke zon heeft te weinig kracht om het water lichter te maken.
Al snel horen we via de communicatie set dat er een flinke bos visdraad in de schroef zit, de duiker komt op voor een mes en is daarna weer snel onder water om de vislijnen door te snijden. De lijnen verzamelen veel extra rotzooi, wat zorgt voor het slecht functioneren van de schroef.
Een paar minuten later is Jochem weer boven water: klaar.
Alle spullen worden aangegeven, mes, lamp en daarna, als hij bij de trap is, zijn vinnen, want met vinnen een trap op lukt niet.
Eenmaal boven een kort verslag van de duik: vislijn eruit, geen schade en een mooie glimmende schroef: Dhr Groen kan weer varen.
Binnen een paar minuten ligt alles weer in de auto en kunnen we naar huis.
