Deze zoektocht begint met een email van Leon:
“Hoi ik ben Leon en ben de schroef van mijn schuitje verloren. De locatie is de jachthaven “van der Rest” in Kats, Noord Beveland, Zeeland.
Het is gebeurt met achteruitslaan in de ligbox (ligplaats), dus waar ze ongeveer ligt is bekent.
Een andere sportduiker die met zijn boot tegenover mij ligt heeft ook al gedoken. Maar zag hij niets liggen omdat er veel slik op de bodem ligt, de diepte varieert tussen ca. 3.5 en 6.5 meter (getij). De schroef is gemaakt van brons en weet ik dus niet of die te detecteren is.
Dat jullie er voor ons brokkenpiloten zijn kreeg ik te horen van een visser die ik ken, hadden jullie met succes de telefoon van zijn zoon gevonden, waar ik toch wel versteld van stond. (Dat verhaal lees je hier)
Bvd en groetjes van Leon.”
We mailen terug, brons is een metaal en alle metalen zijn te vinden met een metaaldetector. De grootste uitdaging is het bepalen van de positie. Een schroef wordt vaak met een gigantische snelheid gelanceerd.
Al snel hebben we een afspraak met Leon, op zaterdagochtend rijden we naar Zeeland. De jachthaven ligt aan de Oosterschelde, vanuit Rotterdam de Zeelandbrug over en dan linksaf. Maar voordat we de Zeelandbrug over rijden vullen we nog even onze flessen bij een vaste duikstek.
We komen mooi op tijd aan en Leon staat ons al op te wachten. Hij weet ons te vertellen dat het een rechtsdraaiende schroef is, dat halveert al het zoekgebied! In de haven is er langs de kade een mooie trap die we kunnen gebruiken voor de in- en uitstap.
Zo werken we het vaste lijstje af in onze risico inventarisatie en binnen de kortste keren zijn we klaar om te duiken. De duikset staat klaar, ik heb mijn droogpak aan. Leon vindt het duidelijk spannend en voelt zich bijna bezwaard dat wij voor hem het frisse water in gaan.
Eenmaal in het water trek ik mijn vinnen aan, zet de metaaldetector al zwemmend naar de locatie aan en doe een laatste check. Lucht, lamp, vest, alles is gereed, tijd om af te dalen. Ik heb circa 3 meter zicht, dat is het voordeel van de Oosterschelde!
Er lopen op de bodem veel kreeften. Om de paar meter ligt er wel een bloemkoolkwal. De bloemkoolkwal, ook wel zeepaddenstoel genoemd, (Rhizostoma pulmo) is een schijfkwal die voorkomt in de Middellandse Zee, de Zwarte Zee, de Atlantische Oceaan en de Noordzee. De lichtblauwe kwal kan een diameter van 30-60 cm bereiken, maar heeft geen tentakels en is bijgevolg niet irriterend. Sommige worden al aan gegeten door de krabbetjes op de bodem.
Al snel heb ik een mooi signaal, uit de diepte slib laag haal ik een blikje. Ik zoek verder, in een vast patroon. Ik zie vanalles maar geen schroef, die moet ook in de bodem liggen, de slib laag is ca 50-60 cm dik en niet heel vast, de schroef moet er al in liggen.
Bij het zoeken naar schroeven gebruiken we een ander zoekpatroon dan voor bijvoorbeeld een trouwring of telefoon. Van buiten naar binnen. Na bijna een uur duiken kom ik aan in de binnenste zoekcirkel, een klein signaaltje. Dat betekent een klein object aan de oppervlakte of een groter object in de diepte. Bovenop vind ik niets en als ik met mijn hand de sliblaag in ga voel ik op circa 30 centimeter het eerste blad van de schroef. Yes, gevonden!
Als ik boven kom, de schroef nog in mijn hand onder water roept Leon: “Als hij niet te vinden is moet je maar stoppen voordat je het koud krijgt”, dan haal ik de schroef boven water: “Hier krijg ik het wel warm van Leon”. Wat een verbazing en blijdschap, Leon is dolgelukkig dat hij zijn schroef weer terug heeft.
We drinken na de duik nog een kop vers gezette koffie voordat we door rijden naar Rotterdam. Weer iemand blij kunnen maken, daar doen we het voor!