Op een zonnige maandagmiddag rinkelt de telefoon: Manou aan de lijn.
Ze is nét iets te enthousiast opgestaan bij het water en – plons – daar ging haar iPhone. Geen paniek: géén barsten, dus waterdicht. Maar dan moet-ie natuurlijk wel weer boven komen…
Wij vragen zoals altijd naar het type telefoon en – nog belangrijker – de locatie.
En die omschrijving was, eh… creatief:
“We zitten aan de waterkant, bij Ekko, in Utrecht, maar dan aan de andere kant… en dan weer aan de andere kant van de sluis.”
Onze interne plattegrond van Utrecht draait even overuren, tot we vragen:
“Bedoel je bij het Muzieklokaal? Aan de Bemuurde Weerd Oostzijde, op de steiger?”
“Yes!” zegt Manou. Die plek kennen we maar al te goed:
We haalden daar eerder al eens een telefoon boven water – lees dat verhaal hier en een maand geleden waren we er óók nog – kijk maar.
We spreken af om 21:00 uur.
Op de beroemde steiger ontmoeten we Manou, die zonder twijfel de juiste plek aanwijst.
We zetten de spullen klaar: duikset opbouwen, metaaldetector paraat voor als het lastig zoeken wordt, duiklamp aan een afdaallijn – en hop, Marja het water in.
💧 Vijf minuten later duikt ze weer op. Met… jawel, de iPhone. En die doet het nog ook!
Manou kijkt ons vol ongeloof aan. En wij snappen dat. Want ja, waterdicht klinkt leuk, maar zien is geloven.
Ze biedt nog heel lief een ijsje aan – maar dat slaan we vriendelijk af. We denken dat ze hem zelf wél is gaan halen. Gewoon, om te vieren dat haar iPhone de sprong overleefd heeft. Groot gelijk, Manou!
