Het is dinsdag morgen en er komt een verzoek binnen om te duiken in Amsterdam, weer op de Prinsengracht. Vreemd… Dit is nummer 3 in 2 dagen… Wat is daar voor gezelligs gebeurd! De Gay Parade is de oorzaak, althans, al het publiek dat op de kade stond.
De aanvraag komt in de WhatsApp groep van de vrijwilligers van Recovery Divers. Marja is er als de vinken bij en is de eerste die meldt dat ze kan. Niet veel later sluit ik (Philip) mij aan om haar te assisteren als kantwacht.
Het is avond, de vergunning is geregeld en ik ben onderweg om Marja thuis op te halen. Na een uurtje samen gezellig gekletst te hebben arriveren we bij Prinsengracht 839, de auto hebben we iets verderop geparkeerd, dichterbij is er geen plekje vrij. We besluiten terug te lopen naar de lokatie met de duikspullen. Gelukkig heb ik een steekkarretje meegenomen! Eenmaal op de locatie aangekomen valt Marja op dat het niet lijkt op de foto’s! Na wat speurwerk komen we er achter dat we ergens bij huisnummer 350 moesten zijn.. In mijn oneindige wijsheid zeg ik: “Het is Amsterdam, dat kan niet ver zijn!” Dus Marja en ik zetten het op een lopen met onze duikkist op wielen en de steekkar.
800 meter verderop komen we aan bij twee dames (waaronder Kaat de eigenaresse van de telefoon). Natuurlijk hebben we een goede indruk gemaakt met onze tong op de knieën van het lopen! We bespreken wat er is gebeurd en ik bouw Marja haar setje op en zij kleedt zich om.
Ondertussen hebben we een plan gemaakt en gaat Marja het water in. De locatie kan niet al te groot zijn als we naar het verhaal luisteren en de foto’s bekijken. De foto’s zijn schuin genomen en plaats bepalen is lastiger dan het lijkt. We gaan van links naar rechts en van voor naar achter, we kammen het aangewezen gebied helemaal uit. Een ding is zeker: het was een gezellige gracht. Zoveel bierblikjes, flesjes en versiering ligt er in. Alles wat van ijzer was is er de dagen ervoor uitgehaald door een magneetvisser die de dames heeft geprobeerd te helpen om de telefoon terug te halen. Jammer maar helaas, dat was het hem niet gelukt. Na een uur duiken moeten wij ook onze duik staken. Ook ons lukt het soms niet om een telefoon te vinden. Waren het de vele signalen of de verkeerde lokatie, we zullen het nooit weten.
Een tip voor de lezers: maak een foto van de exacte locatie, het liefst nog een gps-locatie erbij. Je kan makkelijk een gps locatie opslaan in bijvoorbeeld Google Maps of door de locatie te sturen via WhatsApp. Ga niet zelf zoeken met een magneet en/of schepnet. Dit kan de telefoon of het andere object verschuiven of onder de modder persen. Nog meer tips en adviezen vind je op onze website of klik hier.
Helaas moeten we teleurgesteld verder. Maar eerst een stuk hardlopen om de auto te halen en de afgekoelde Marja op te pikken! Verder? Ja want we hebben nog een duik gepland staan!
Er is nog een verzoek binnen gekomen. Hierdoor hebben we een stukje verderop nog een telefoon op te duiken. Hup de auto in om weer een rondje door Amsterdam rijden: om 500 meter verderop in dezelfde straat uit te komen. Bij deze aanvraag is de locatie goed genoteerd door de eigenaar, een klein en exact gebied.
Tess en haar vriend staan ons al op te wachten. Ze wijzen ons de plek aan waar de telefoon in het water is gevallen. Marja kleedt zich weer aan en gaat het water in. Ze straalde helemaal door de hoeveelheid lampen die ze bij zich had! Net een kerstboom in het water. Ze zwemt een stukje uit en daalt naar beneden, ze duikt richting de kade. Het duurt nog geen minuut…. 1 tik… en nog 2 tikken… ik weet niet hoe snel ik mijn telefoon moet pakken. Ze komt met een grote lach naar boven! Ze heeft de telefoon gevonden! En dat binnen een recordtijd!
Tess en haar vriend blij, Marja blij en ik blij! Wat een afsluiter van de avond!
