We kregen, gisteren, laat in de middag, een telefoontje met een telefoonnummer met landcode +971, afkomstig uit de Verenigde Arabische Emiraten.
Meneer en mevrouw wilden op de Brouwersgracht een selfie maken en de telefoon van mevrouw viel in het water. Recht tegenover restaurant De Belhamel. De chefkok van het restaurant ziet het gebeuren en helpt het echtpaar uit de Emiraten. Al snel hebben ze ons nummer en niet veel later heb ik mevrouw aan de telefoon. De telefoon moet er uit, er staan belangrijke gegevens op, zoals tickets en reserveringen van hun rondreis door Europa, dan hebben we het nog niet over de vele foto’s, ook van Amsterdam, want dat is tot nu toe hun favoriete plek in Europa!
Gelukkig kan de iPhone tegen een stootje, want we krijgen nu geen vergunningen meer geregeld. Daarom spreken we voor een dag later af. Om 10 uur sta ik bij Lucky Divers in Rotterdam klaar, een van onze vaste ontmoetingspunten. Vanaf daar rijden we naar Amsterdam. Wij hebben al eerder gedoken bij de Brouwersgracht, een mooi stukje historisch Amsterdam.
De Brouwersgracht is een Amsterdamse gracht die het Singel met de Singelgracht verbindt. De gracht markeert de noordwestelijke grens van de grachtengordel. Tussen de Prinsengracht en de Singelgracht vormt de Brouwersgracht de noordelijke grens van de Jordaan.
In 2007 werd de Brouwersgracht door lezers van Het Parool uit 150 nominaties verkozen tot de mooiste straat van Amsterdam.
Vanaf 1612 werd vanaf de Brouwersgracht de grachtengordel in zuidelijke richting gegraven. De gracht dankt sinds 1594 zijn naam aan de vele bierbrouwerijen die in de zestiende en zeventiende eeuw in deze buurt waren te vinden. Vanaf 1782 zit aan de Brouwersgracht bij de Driehoekstraat de laatste Amsterdamse distilleerderij van jenever en likeuren: De Ooievaar. De meeste pakhuizen, gebouwd voor de opslag van goederen, zijn omgebouwd tot woonhuizen. In het pand op nr. 276 was vroeger de Dienst van het IJkwezen gevestigd; tegenwoordig zit er het Mondriaanfonds.
We weten dat het snel diep wordt. Net langs de kade kan je staan, daarna wordt de gracht snel dieper met een hele schuine helling.
Als wij aankomen kunnen wij redelijk dichtbij parkeren, na het kort slepen van spullen staan we, ruim op tijd op de plek van bestemming met een hoge kade, een te hoge kade, we hebben een trap bij ons maar die is, zelfs als we deze helemaal uitklappen, te kort.
We bekijken de andere opties om veilig het water in en uit te komen. Aan de overkant, aan de andere kant van de gracht, is een vaste trap, we besluiten om die te gebruiken. Springen doen we niet in Amsterdam, voor je het weet land je bovenop een fiets!
Als het echtpaar aankomt kunnen ze ons precies aanwijzen waar de telefoon in het water is gevallen. De duikset staat al klaar en Marja heeft haar droogpak inmiddels ook aan. De duikvlaggen staan op de kade, de boei ligt in het water, wij zijn er klaar voor!
Marja loopt met haar set, over de brug, naar de overkant en gaat daar het water in. Eenmaal in het water ga ik op de brug staan, het is druk met scheepsverkeer en Marja moet wel veilig kunnen oversteken. Na enkele minuten krijgen we de ruimte om veilig over te steken en niet veel later ligt Marja op de plek waar de telefoon moet liggen.
Al snel zit de seinlijn vast en zakt Marja naar de bodem. Het zicht is wederom slecht. De metaaldetector blijft tekeer gaan door de grote hoeveelheid rotzooi in het water. De grote blokken op de bodem maken het zoeken ook niet makkelijker, maar na 10 minuten komt Marja boven met de telefoon in haar handen!
We krijgen het vriendelijke verzoek van meneer om mevrouw niet op beeldmateriaal vast te leggen, natuurlijk geven we daar gehoor aan, daarom een ander filmpje dan dat je van ons gewend bent!
