We zijn net thuis na de duiken voor Luuk en Vera als we een email krijgen van Zita:
“Beste recovery divers,
De telefoon van mijn vriend is in het water gevallen bij het Calandkanaal in Rotterdam. Kunnen jullie dit opduiken ?
Mvg, Zita”
Zita heeft haar nummer bij het bericht gezet, dus we bellen meteen. We maken voor dezelfde avond nog een afspraak om te duiken. Om 20:30 staan we bij de Scheurhaven. De zon schijnt, maar er staat een harde, koude wind. De windmolens boven ons hoofd horen we zoemen.
De vriend van Zita is van een boot een ladder op geklommen met zijn mobiele telefoon (een Samsung S23 ultra) in zijn broekzak. Voordat hij boven was lag de telefoon beneden. Niet in de boot, maar ernaast, 4 meter dieper in het Rotterdamse water.
Mijn kantwacht bouwt mijn set op en ik trek ondertussen mijn droogpak aan. Met alle spullen gaan we de steiger op en de bewuste ladder af. Een meter of 3 naar beneden met mijn duikfles op mijn rug.
Eenmaal beneden maken we ons klaar voor de duik. Lampen hangen we om, de hoofdlamp zet ik aan. Voor ik het weet lig in het water met de seinlijn vast. Ik heb zicht, dat is ook wel eens fijn. Links van mij staat een grote bolder. Langzaam zak ik naar beneden, net boven de bodem op 4 meter blijf ik hangen. Krabben lopen zijwaarts voor me.
Ik zet mijn lamp aan, nu heb ik een meter of 2 zicht. Links van mij zie ik geen telefoon, voor mij een paar krabben die ruzie maken en rechts de bolder. Ik doe een slag een vinslag. Nu kan ik om de hoek kijken, naar rechts, drie keer raden wat daar ligt…. Precies de Samsung!
Ik geef Amanda, mijn kantwacht het sein dat ik de telefoon heb gevonden. Niet veel later ben ik boven met de de telefoon in mijn handen.
