Het is mooi weer en steeds meer mensen zijn buiten en bij het water, dat merken we ook aan de aanvragen, want we hebben het druk.
Het is woensdagavond en we krijgen een telefoontje: of we even een telefoon kunnen opduiken uit een gracht. We vragen door: Amsterdam, aan de Oude Turfmarkt, een iPhone 16.
Natuurlijk kunnen we die opduiken, maar niet voordat we een toestemming hebben van de gemeente, daarnaast is de telefoon tussen de planken van een steiger gevallen waar rondvaartboten aan liggen, dus besluiten we, in het kader van veiligheid, pas ’s avonds te duiken.
Op donderdag vragen we de vergunning aan bij de gemeente, die hebben we snel binnen en we stellen het duikteam samen, inclusief extra handen, die zijn welkom, we kunnen niet parkeren op de Oude Turfmarkt.
We rijden via StartDuiken. We hebben een aantal lege flessen en we hebben graag een voorraad in de auto liggen. Na het flessen vullen bij StartDuiken rijden we s’avonds naar Amsterdam. We hebben om 21.30 afgesproken op de Oude Turfmarkt.
Zoals de naam van de straat al aangeeft werd hier, van 1564 tot 1642, een turfmarkt gehouden. De straat werd later Rokin genoemd maar kreeg in 1946 haar oude naam weer terug.
Danny komt ons assisteren en neemt gezellig zijn dochter mee. Vanaf de parkeergarage is het nog best een stukje lopen en de duikuitrusting gaat met elke stap meer wegen. Halverwege komt Danny ons tegemoet. Gelukkig…. Hij neemt wat zware spullen over en het laatste stuk is een stuk makkelijker lopen met minder zware spullen. Aangekomen op locatie maken we kennis met de pechvogel.
Zijn telefoon is gevallen tussen de planken van de steiger. Heel even twijfelt hij waar de plek is. Bij het bankje waar we staan of dat andere bankje? We vertellen hem dat hij het wel zeker moet weten. Het water is nog koud. En de duiktijd is daarom nog kort. Hij kijkt nog een keer extra om zich heen en kijkt naar de gebouwen. Dan weet hij het zeker!
We bekijken de locatie. Er ligt een grote rondvaartboot op de plek waar we willen duiken. Met zijn allen maken we een duikplan en een LMRA, waarbij we de risico’s inschatten en de keuze maken om wel of niet te duiken. De beslissing: we kunnen duiken.
Er is een zelfs een bruikbaar trappetje om er uit te komen, altijd handig. We maken een afdaallijn met lamp maken voor Marja, die zich ondertussen aan het omkleden is. Niet veel later ligt ze in het water, dit keer begint ze met de metaaldetector.
Aangekomen bij de afdaallijn wacht een verrassing. Onder de steiger liggen grote stukken steen, oude buizen, palen in de grond en diepe kuilen. Dit gaat niet makkelijk worden. Marja ligt in de meest vreemde houdingen over al het puin heen. Na 5 minuten een signaal, ja hoor een telefoon, maar zonder zicht voelt ze het al: deze telefoon is het niet. Hij voelt oud. Normaal komen we even boven om het af te geven, maar vandaag is dat geen optie. Met de metaaldetector en een telefoon in haar hand zoekt ze verder. Na nog eens 5 minuten, weer een telefoon. Bij deze heeft Marja twijfel en dus zoekt ze toch nog verder.
Maar dan wordt ze naar boven geroepen. Bij bovenkomst verrast ze iedereen dat ze al 2 telefoons heeft. Maar de eigenaar weet niet zeker of het de zijne is. Het is donker en de telefoon staat uit. Zijn vrienden zeggen dat de telefoon op een andere plek moet liggen. Verwarring alom.
Marja zakt af op de plek waar de vrienden denken dat het is. Ondertussen boven water: de eigenaar laadt de telefoon een klein beetje op en ontdekt dat dit inderdaad zijn telefoon is. Nu krijgt Marja weer de opdracht om boven te komen en uit het water te gaan.
Verheugd verteld de eigenaar dat het toch zijn telefoon is. We worden vele malen bedankt door allen. En wij, wij ruimen op en gaan naar huis naar huis. Het is al laat en de komende dagen staat er ook heel wat duiken op de planning!
