We hebben vandaag maar 1 geplande duik staan in Amsterdam, daar plaatsen we later een mooi en bijzonder verhaal over.
Edit: dit verhaal staat inmiddels ook online!
Als ik wakker wordt heb ik een vast ritueel, tijdens de eerste kop koffie lees ik even snel de laatste berichten en zie ik dat Recovery Divers getagd is in een bericht van de Facebook groep “Varen doe je Samen”.
Freek doet een oproep, hij heeft de avond ervoor zijn telefoon laten vallen. Arthur reageert als een van de eerste en zegt meteen dat hij ons moet bellen, dat snappen we, want Arthur hebben we geholpen met het terug vinden van zijn gouden ring, dat verhaal lees je hier.
We zetten onder zijn bericht dat we hem graag helpen, delen onze contact gegevens en gaan door met de orde van de dag. Met een scheef oog kijk ik af en toe naar de post, er wordt veel gereageerd, vooral met heel veel (on)zinnige opmerkingen. Freek heeft aangegeven dat de telefoon niet zo belangrijk voor hem is, maar vooral zijn pasjes, je leest al snel: die wordt nooit meer gevonden, het is te diep, het stroomt, hij doet het toch niet meer, etc.
Wij weten wel beter…
Tijdens onze duik in Amsterdam krijgen we een email van Freek:
“Ik heb op 7-8 mijn telefoon in het water laten vallen in de haven van de Batavier in Niftrik/Wijchen.
Nou zal de telefoon niet meer werken ,maar er zitten pasjes in ,zoals rijbewijs en chauffeurskaart is er mogelijkheid om te proberen deze weer boven water te krijgen, zo ja wat zijn de kosten hiervan ?
De telefoon ligt langs de aanleg steiger ongeveer 5 meter diep en goed bereikbaar, ik heb nog geen andere telefoon nr dus contact graag via mail,
mvg Freek”
Na de duik, als ik mij kan concentreren op het antwoorden van de mail antwoorden we meteen. Een paar minuten later gaat de telefoon. Het is Freek via het nummer van zijn vrouw.
We spreken af om 11:30, meteen vanuit Amsterdam door Wijchen. Als we aankomen staan Freek en zijn vrouw ons al op te wachten bij de steiger. De boot is al verplaatst zodat wij alle ruimte hebben. Er zijn veel geïnteresseerden en ook nu horen we weer: “die doet het niet meer, die vindt je niet meer”
Marja trekt haar droogpak aan en ik bouw har duikset op. Daarna maken we een afdaallijn aan het einde van de box. Het idee: Marja zakt aan het einde naar beneden en komt dan de seinlijn ingezwommen, als de telefoon recht naar beneden is gevallen dat moeten we deze de eerste baan al tegen komen.
Met een commandosprong het water en uitzwemmen naar de afdaallijn. Ik kijk Marja nog even aan voordat ze afdaalt en wij zien haar de eerste 2 meters nog zakken, daarna is ze uit het zicht en kunnen we haar volgen aan de hand van de bellen die boven komen.
Langzaam vooruit: het is beneden donker en er is een klein beetje zicht. Heel voorzichtig gaat Marja steeds iets verder naar voren, halverwege de eerste baan is het zicht al wat minder en Marja besluit op de tast verder te zoeken.
Even ligt ze stil en ik voel aan de seinlijn dat ze een andere beweging maakt, ze komt iets naar boven, waarschijnlijk om te kijken wat ze in haar handen heeft. Daarna voel ik dat ze de seinlijn pakt. Nog voordat ze mij een seintje geeft heb ik mijn telefoon al op filmen gezet: ook deze komt boven, tot grote blijdschap van Freek, hij heeft zijn pasjes heel hard nodig, zijn vakantie is bijna voorbij en hij moet maandag weer aan het werk!
Marja zwemt een stukje de haven door naar een trappetje en ondertussen drukt Freek op de zijkant van zijn telefoon: het scherm gaat aan, ook deze oude Samsung heeft het overleefd! We geven meteen instructies over het drogen van de telefoon, dat is mooi meegenomen.
Tijdens het opruimen kletsen we nog wat en genieten van het mooie weer. De telefoon gaat inmiddels ook weer, we mogen nog meer mensen gaan helpen!
De gehele duik hebben we voor jullie gefilmd, die zie je hieronder!