We rijden net terug van een duik in Zwolle voor Joris, als we worden gebeld door Dhr van der Plas.
Meneer is een paar dagen geleden zijn bril verloren naast zijn boot en wil deze heel graag terug. We kijken elkaar in de auto aan: “Ja, deze gaan we ook doen, en wel vandaag”.
We veranderen de navigatie van Rotterdam naar Leiderdorp, naar de Doeshaven om precies te zijn. Daarna bellen we naar huis dat we toch weer later thuis zijn dan verwacht.
Als we om 16:00 aankomen bij de haven staat de 86 jarige heer ons al op te wachten. Hij heeft zijn vouwfiets uit de auto gehaald, want het is: “Een pittig stukje lopen”
We halen onze schouders op, maken nog een grapje over wandelen en beginnen de tocht. Meneer heeft de boot ook daadwerkelijk op de verste uithoek liggen, volgens de stappenteller van Marja een dikke 1000 stappen. Niet klagen maar dragen, in dit geval 2 duikkisten en een fles perslucht.
Als we bij de laatste steiger aankomen zijn we stiekem wel blij dat de boot in zicht is. Eenmaal aangekomen kan meneer van der Plas precies aanwijzen waar hij zijn bril is verloren. Naast de boot, bij de paal.
Al snel heb ik mijn wetsuit aan en duikset op mijn rug hangen. Marja maakt de seinlijn vast en ik spring het water in. Een meter voor de aangewezen plek daal ik af, het is niet diep, ongeveer 1,5 meter en ik heb zelfs een beetje zicht! Lampen aan: geen bril. Niet voor mij, niet links van me en niet rechts van me. Ik beweeg zo rustig mogelijk om geen stof te maken zodat ik zicht blijf houden.
De bril ligt er inmiddels al een paar dagen en de steiger ligt precies langs de binnenkomst van de drukke haven. Heel voorzichtig ga ik een beetje naar voren en kijk goed om mij heen. Mijn lamp houd ik laag zodat ik eventueel een reflectie van het glas kan zien.
Na 5 minuten heb ik de bril in het vizier, een meter of 2 van de plek waar hij in het water is gevallen.
Als ik boven kom overhandig ik de bril aan meneer. Inmiddels heeft Marja een mooie deal gemaakt met Dhr van der Plas, hij zijn bril terug en ik een droge handdoek, want die lag nog in de auto, net als droog ondergoed, maar dat heb ik anders opgelost….
Met een boel onderbroekenlol lopen we het stuk weer terug, we konden vandaag weer veel mensen blij maken!
