Gisteren kregen we een email van Marc. Marc is eigenaar van een rederij in Amsterdam.
Hij stuurde ons de volgende email:
“Er is een kunststof raam uit onze boot gevallen in de Egelantiersgracht (Amsterdam). Ik heb net 30 minuten in het water gezocht maar niet gevonden. Waarschijnlijk verder gedwarreld. Het formaat is 60*100 cm, met een witte rand.
Ik hoop dat u mij kunt helpen!”
En natuurlijk kunnen we helpen. Vandaag om half 10 stond ik bij Jerry op de stoep, want hij is vandaag mijn kantwacht. Onderweg halen we een kop koffie en om half 11 staan we op de Egelantiersgracht.
Een paar minuten later is Marc er ook. Samen met de schipper die het raam verloren is wijst hij de exacte locatie aan. Terwijl Jerry de trap in het water zet en de boei erin gooit bouw ik mijn setje op.
Ik trek mijn droogpak aan en ga het water in via de ladder. Vinnen aan, de seinlijn vast en mijn lamp aan, ik ben er klaar voor. We hebben het zoekpatroon al besproken dus we hebben aan 2 woorden genoeg, baantjes van een meter, dan komen we het raam vanzelf tegen.
De eerste banen vind ik wat glazen, een broodtrommel, lege blikjes en iets dat voelt als een kacheltje. Ik heb geen zicht dus het moet allemaal op de tast.
Bij de 5de baan is het raak en voel ik met mijn linkerhand het raam. Als ik boven kom hoor ik applaus… We hebben weer iemand heel blij gemaakt!
Voor ik het weet ben ik het water uit en maken we een foto voor het dagboek!
Op naar het volgende avontuur, want we hebben een drukke dag!
