Dit verhaal begint vorige week donderdag, met een telefoontje van Sipko. Hij is in Harlingen, in een haven, een flinke schroef verloren. Een 20 duims schroef, dat is ongeveer 50 cm in doorsnede.

Voor de varenden onder ons, tijdens het achteruit “inparkeren” beetje gas naar achteren en daarna een tikkie in de vooruit en daar ging de nieuwe schroef. Eerder dan vandaag hebben we geen tijd om te zoeken naar de schroef, een ritje naar Harlingen kunnen we niet even snel inplannen, want dat kost een halve dag, heen en weer.

Het is niet de eerste duik in Harlingen, een eerdere duik lees je hier.

Vandaag gaan de wekkers om 04:30 uur en om half zes zitten we in de auto. Zoals vaker verzamelen wij bij Lucky Divers en van daaruit rijden we met 1 auto verder naar Harlingen. Zo besparen we onder andere flink op onze CO2 uitstoot! we hebben afgesproken om 9:00 uur en houden rekening met file onderweg. Die is er niet, dus kunnen we nog een pitstop maken voor een kopje koffie.

Naarmate we meer naar het noorden rijden wordt de lucht ook donkerder, het spettert en het zal ook blijven spetteren. Ondanks de koffie zijn we nog een half uur te vroeg, gelukkig staat de koffie al klaar op de werf!

Niet veel later is Sipko er ook. Hij kan ons precies aanwijzen waar de schroef eraf geslagen is. Dat maakt het zoekgebied een stuk kleiner, maar onze ervaring met schroeven is dat deze meestal nog even door slaan in het water!

Marja mag vandaag weer het water in. Niet veel later liggen de duikboeien in het water en sta ik langs de kant met de seinlijn in mijn hand. We hebben een duidelijk zoekplan en als Marja de schroef heeft gevonden zal ze deze vast maken aan de extra seinlijn die mee naar beneden gaat, dit is geen schroef die je als duiker mee naar boven wilt nemen door het gewicht.

Na het “OK” teken zie ik Marja langzaam afzakken, zo’n grote schroef is eigenlijk niet te missen met zicht, maar dat is er niet. Halverwege de eerste baan krijg ik al een seintje: gevonden. De extra lijn glijdt door mijn handen en ik voel dat deze onder water wordt vast gezet door Marja. Niet veel later is Marja boven: “nu is het jouw beurt”

Dat valt tegen, de schroef is zelfs in het water nog zwaarder dan verwacht. Ik trek de schroef naar me toe en niet veel later ligt hij op de kant, nu Marja nog! Gelukkig is er een stevige kadetrap en ook Marja is snel op de kant. We maken nog even een foto voor het plakboek en ruimen dan op.

Een reistijd van 6 uur voor een duik van nog geen 6 minuten! Als we kunnen helpen doen we dat!