We worden gebeld door Douae, een familielid van Adam. Adam woont in Canada en is met zijn Duitse familie op bezoek in Amsterdam. Daarna gaat hij door naar Duitsland en Marokko, hij heeft dus nog aardig wat kilometers voor de boeg.
Hij parkeerde vannacht zijn auto in Amsterdam en liet zijn telefoon vallen, strak langs de kade, een plons en weg was de telefoon. We krijgen om 10:00 het bewuste telefoontje en 2 uur later staan we met het duikteam op de Prinsengracht, tegenover het Mozart Hotel.
We hebben Adam al snel gevonden en hij kan gelukkig precies aanwijzen waar de telefoon in het water is gevallen door een stuk kauwgom op de stoep.
Tijdens het aankleden en opbouwen komt Adam zijn diensten aanbieden om spullen te helpen dragen. Dat is altijd fijn, want we hebben veel spullen bij ons, van droogpak tot metaaldetector en van een persluchtfles tot een grote kist met wing en lood.
Aangekomen op de plek maken we alles klaar om op een veilige manier het water in te gaan. Er is een kadetrap, dus die hoeven we dit keer niet zelf neer te zetten. Een laatste controle rondje en dan kan Marja het water in. Het water is net zo koud als de buitentemperatuur, langzaam loopt het water in de neopreen handschoenen als Marja afdaalt naar de bodem van de Amsterdamse gracht.
Ook dit keer is het zicht minimaal, maar dat zijn we wel gewend.
Marja maakt altijd eerst een rondje op de tast, wederom een goede keuze, want binnen een paar minuten is ze al boven met de telefoon van Adam, werkend, hij staat nog aan.
Marja wordt het water uit geholpen en voor we het weten is de foto gemaakt voor het digitale plakboek en zijn de spullen weer opgeruimd. Een natte kade van een druppelde duiker is het enige wat nog verraad dat wij hier zojuist hebben gedoken. De verwarming in de auto gaat op stand BBQ en wij rijden weer terug naar huis, spullen spoelen en klaar maken voor de volgende duik, want die komt er!
