We krijgen soms wel eens hele bijzondere aanvragen. Wat dacht je van het duiken naar een stoel, een hond, een helmstoken nog veel meer, kijk maar eens naar ons nieuwsoverzicht. Als we kunnen helpen dan doen we dat!
Deze aanvraag begint met een WhatsApp bericht van Mike:
“Hi Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig:
Mijn vader heeft zojuist zijn 3 voortanden ( aan een prothese) verloren in het water in buitenkaag. Ik zelf ben magneetvisser maar helaas zijn ze niet magnetisch.
Het is een hele dure prothese en hard nodig, vervaging kost 1600 voor 3 tanden.”
Het is de eerste keer dat we een aanvraag krijgen voor een prothese, we hebben onderling overleg, zoeken op internet wat het materiaal is en of het wel zinkt. We besluiten om een poging te wagen.
We rijden naar Buitenkaag.
Buitenkaag is een dorp in de gemeente Haarlemmermeer, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Pas in de jaren 1960 is de naam officieel vastgesteld, daarvoor heette het Leeghwaterbuurt.
Het ligt in het zuidelijkste puntje van de polder, aan de Kagerplassen. Ten noordwesten ligt Lisserbroek, ten noorden Abbenes en ten oosten de buurtschappen Huigsloot en Vredeburg. Vanaf Buitenkaag is met een pontje over de Ringvaart het dorp Kaag te bereiken.
Het is een rustig dorpje dat ’s zomers veel toeristen trekt, mede door de vele havens.
We spreken af bij brasserie Matt’s. Aangezien Mike hier aan het werk is, heeft hij zijn zus gevraagd erbij te zijn. We worden door de stamgasten een beetje uitgelachen, dat snappen we…
Een lieve booteigenaar die op de plek des onheils ligt biedt aan haar boot een stukje te verplaatsen. Dat is fijn want we duiken het liefst zo veilig mogelijk.
Soms vragen we naar een foto van een object zodat we weten wat we zoeken, dat weten we nu, maar we hebben nog geen idee hoe het zich gedraagt onder water, voor alles is een eerste keer!
Vol vertrouwen bouwen we onze duikset op en Marja staat al snel in haar droogpak. Een veiligheidscheck en het water in.
Zoeken met een metaaldetector heeft geen zin, de prothese is zo klein dat zoeken op de tast ook lastig is. Dus: boven de bodem blijven zweven, Marja haar beus bijna op de bodem ivm het slechte zicht en heel voorzichtig bewegen om geen stofwolken te maken.
Minuten gaan voorbij. Na een half uur speuren naar iets wits komt Marja de tandjes tegen. De familie is blij, vader zijn gezondheid hield hem helaas tegen om erbij te zijn, maar telefonisch werden we bedankt.
Weer een geslaagde recovery! En de stamgasten? Die zijn er stil van!
