Vandaag gaat de wekker vroeg. Na meerdere koppen koffie (de levensader van elk duikteam), zijn we onderweg naar het pittoreske Willemstad voor een eerste klus: een Engelse passant wil zeker weten dat er niets in zijn schroef zit. Na een korte inspectie, alles veilig, spullen opruimen, en door!
Volgende stop: Drimmelen, een populaire toegangspoort tot Nationaal Park De Biesbosch. Daar verloor Mickey afgelopen zondag zijn iPhone 15 in het water bij Biesbosch Sloepenverhuur. Voor ons geen onbekende plek, we doken er al vaker naar telefoons, zoals deze en autosleutels.
De medewerkers van de sloepenverhuur deden hun best, maar het water bij de steiger is diep en donker, en dus schakelden ze de specialisten in. Ons dus.
Drimmelen en de Biesbosch
Drimmelen is dé uitvalsbasis voor wie de Biesbosch in wil varen – een uniek zoetwatergetijdengebied met kreken, eilandjes en wilgenbossen. Ideaal voor ontspanning… en soms dus ook de plek waar je je telefoon in de diepte verliest.
Biesbosch Sloepenverhuur is een geliefde startplek voor een dagje op het water. Maar zoals vaker bij een mooie dag, liep ook deze voor Mickey net iets anders af.
Meer dan een telefoon
Als we aankomen, weten de medewerkers precies waar de telefoon is gevallen: bij de laatste steiger, bij de laatste kikker (dat is een metalen klem, geen kwaakbeest). Mickey arriveert ook net, en samen tillen we de spullen naar de waterkant.
We horen zijn verhaal. Het uitje in de Biesbosch was bedoeld als afleiding. Mickey verloor onlangs zijn broer. De telefoon die nu onder water ligt, bevat foto’s, gesprekken – herinneringen die je niet opnieuw kunt maken.
Voor ons is de missie nu extra belangrijk.
Afdalen in stilte
We bouwen de duikset op, rollen de communicatiekabel uit, droogpak aan… en dan verschijnt onze duikploegleider alsnog – iets te laat, want hij maakte een toeristische omweg via Dordrecht (dat mag als je geen local bent, vinden wij).
Na de laatste checks krijg ik het sein om het water in te gaan. Vijf meter diep. Net boven de bodem stop ik even, laat mijn ogen wennen. Geen zicht. En dus: handenwerk.
Binnen 30 seconden voel ik iets stevigs – de telefoon. Ik geef een sein en zwem rustig terug omhoog. Twee minuten na het begin van de duik sta ik boven met een werkende iPhone 15 in mijn hand. Het scherm licht op. Batterij bijna leeg – logisch na 48 uur onder water, maar hij doet het!
Terug naar het leven
We geven drooginstructies mee en maken nog wat foto’s. Mickey is zichtbaar opgelucht. Wij ook.
Lieve Mickey – namens het hele Recovery Divers team: veel sterkte met het verlies van je broer. En hopelijk helpt dit een beetje om de mooie herinneringen te behouden.
