Marja, een van de meest gepassioneerde duikers en vrijwilligers bij Stichting Recovery Divers, staat samen met mij aan de rand van de Groenburgwal in Amsterdam. De ochtendmist hangt nog boven het water en de klok tikt onverbiddelijk richting 09:30 uur. Samen bereiden we ons voor op de duik. De telefoon van Tracy is in het water beland tijdens het afdekken van haar boot met een afdekzeil.
Het is niet de eerste keer dat wij duiken aan de Groenburgwal, een andere recovery op bijna dezelfde locatie lees je hier.
De Groenburgwal, heeft een rijke geschiedenis. Het gebied tussen de Kloveniersburgwal en de Zwanenburgwal was tot laat in de 16e eeuw nog “het terrein buiten de veste bij de Amstel”. In 1593 werd het gebied bij de stad gevoegd.
Hier lagen lakenweverijen, waar de wol werd gewassen, gekaard en gesponnen, om er een lakense stof van te kunnen weven, die na het vollen en verven op houten raamwerken (de zogenaamde lakenramen) werd gespannen om te drogen en op te rekken.
In het begin van de 17e eeuw werd de Amstel tussen Kloveniersburgwal en Groenburgwal en wat later het ‘s Gravelandse Veer, tussen Groenburgwal en Blauwbrug, aangeplempt. Rond die tijd ontstond ook de naam Groenburgwal; hier waren speciaal de groenververijen gevestigd.
We controleren, zoals altijd, de duikuitrusting nauwkeurig. Trimvest, ademautomaat, duiklamp, alles moest perfect zijn. Ik voer een laatste buddy check uit en knik goedkeurend.Marja is klaar om de bodem van de Groenburgwal te verkennen, op zoek naar de verloren telefoon van Tracy.
Marja daalt af in het troebele water en de metaaldetector gaat mee naar beneden. Het zicht is zoals gewoonlijk minimaal, maar haar vastberadenheid is onwrikbaar. Marja volgt een vast patroon, tast de modderige bodem af en negeert de vele blikjes en andere rommel die ze tegenkomt.
Na enkele minuten klinkt er een strak signaal in haar oren. Voorzichtig tast ze verder en voelt iets hards. Het is de telefoon van Tracy! Ze geeft het attentie signaal aan mij en krijgt een rukje terug: gevonden!
Boven water staat Tracy vol spanning te wachten. De telefoon maar ook alle kaarten die in het hoesje zitten zijn gered.
Marja poseert nog nadruppelend voor een foto, blij dat we weer mensen gelukkig hebben kunnen maken met ons vrijwilligerswerk.
En zo werd Marja’s duik van vijf minuten een verhaal van verbinding tussen heden en verleden, tussen een vrijwilliger en een telefoon, en tussen de Groenburgwal en de moderne wereld.
De echo’s van de lakenververs en blauwververs leven voort in de rimpelingen van het water, terwijl Tracy haar gevonden telefoon liefdevol vast houdt. De geschiedenis en het heden smelten samen, net als de kleuren in de verf van de oude lakenstoffen. De Groenburgwal, ooit een werkplaats van ambachtslieden, heeft nu een nieuwe herinnering. Daar doen we het voor!