We krijgen een week of 2 geleden een berichtje van Wouter, hij is al een jaar zijn telefoon kwijt en wil die eigenlijk toch wel terug, hij ziet een krantenartikel over een eerdere duik in Zwolle en besluit contact op te nemen.
Een jaar geleden komt Wouter aan bij de Philosofenallee in Zwolle om zijn boot te controleren. Hij doet dat regelmatig, om te kijken of er niet teveel water in staat, of hij nog vast ligt, etc. Terwijl hij aan het bellen is met zijn partner valt de telefoon uit zijn handen, precies tussen wal en schip.
Hij heeft een snoertje aan zijn telefoon zitten waarmee hij kan bellen en grijpt deze nog net vast, wat een geluk, maar dan schiet deze uit de telefoon. Hij heeft nog wel het snoertje maar niet de telefoon met belangrijke informatie en foto’s.
We maken een afspraak en vertellen hem dat na een jaar de telefoon best wel eens op een andere plek zou kunnen liggen, maar we willen onze uiterste best doen om deze terug te vinden. Iets verderop moet er nog een singel liggen en een duur slot, als we er toch zijn gaan we die ook opzoeken.
Dus rijden we naar Zwolle om Wouter te helpen.
Als we er bijna zijn rijden we over de Vondelkade, dat komt ons bekend voor, dat klopt, dat lees je hier. Bijna een jaar geleden doken we dus nog geen 200 meter verderop naar een andere telefoon.
Als we aankomen op de Philosofenallee staat Wouter ons al op te wachten, hij heeft zelfs een parkeerplek voor ons gereserveerd, wat een luxe.
Hij vertelt dat er wilde verhalen de ronde gaan over de diepte, het zou hier wel 10 meter diep zijn, ik kijk Marja met een scheef oog aan, we horen wel vaker verhalen over diepe grachten en vaarten en meestal valt dat wel mee.
Tijd om te ontdekken hoe diep het echt is! We bouwen de duikset op en ik trek mijn droogpak aan, een paar minuten later lig ik in het water. Ik zwem om de boot heen, maak mij vast aan de seinlijn en pak de metaaldetector aan.
Ik zak horizontaal en mijn metaaldetector begint te piepen, terwijl ik nog geen bodem voel, snel blaas ik een beetje lucht in mijn vest om het dalen te stoppen, ik rek mijn linker arm uit, onder de schotel van de metaaldetector en heb meteen de telefoon in mijn handen van Wouter.
Marja krijgt van mij een seintje dat ik de telefoon heb en ik kom niet veel later weer boven, bij een verbouwereerde Wouter, omdat we de telefoon zo snel boven hebben.
Nu we er toch zijn duiken ik ook het slot en de singel op, ook die zijn snel gevonden. Niet veel later liggen onze duikspullen weer in de auto, we komen net uit Amsterdam en gaan weer terug naar Amsterdam, we gaan Bas helpen.