Het water in Almere trekt telefoons aan, we zijn er regelmatig, een week geleden haalden we nog een telefoon uit het water, dat verhaal lees je hier.
Het is dinsdagochtend als we weer een aanvraag krijgen uit Almere via WhatsApp:
“Goedemorgen, mijn dochter haar iPhone ligt in het water vlak voor ons huis in Almere Noorderplassen. Ik denk dat het niet meer dan 1,80 diep is.
Kunnen jullie komen helpen?”
De telefoon ligt er al een paar dagen in, vanaf vrijdag.
We maken een afspraak voor een paar uur later. Natuurlijk zijn we op tijd in Almere. We zijn zelfs zo vroeg dat we nog even in de auto blijven zitten. Het weer maakt het er ook niet beter op en dan is wachten in een warme auto een stuk aangenamer. Er staat een ijzige wind en onderweg hebben we zelfs hagelbuien gehad.
Voor het huis ligt een mooi water. Echt prachtige plek om te wonen. Om precies 15.00 uur gaan we de auto uit en maken kennis. Al snel blijkt de telefoon niet voor het huis te liggen maar aan de overkant van het water. Er is daar een steiger en precies in de hoek is de telefoon gevallen. Via de brug gaan we naar de andere kant van het water. We kunnen bijna tegen de steiger aan parkeren, wat fijn, dat scheelt veel sjouwen. Een ander geluk: er is een mooie zwemmerstrap, dus we hoeven onze eigen trap niet uit de auto te halen.
Al snel is de duikset opgebouwd. Naast de auto staan we een klein beetje uit de wind. Niet veel later heeft Marja haar droogpak aan. We lopen naar het eind van de steiger en na een controle kan Marja het water in.
Uiteraard zoekt Marja, dat doet ze meestal, eerst een rondje op de tast. Deze poging mislukt. We gaan verder met de metaaldetector. Een klein signaaltje bij de paal van de steiger, maar geen telefoon. Dus verder zoeken. Nog een keer bij de paal, want alleen daar kreeg Marja signaal. Toch, de telefoon staat recht overeind tegen de paal!
Ja dat is hem! Een blij gezicht. Daar doen we het voor.
Voor nu is het belangrijkste dat Marja snel het koude water van 4 graden uit komt. Haar handen zijn ondertussen aardig koud geworden, dus snel natte spullen uit en opwarmen, want de kou slaat gewoon door de droogpakken heen, ondanks onze thermo kleding.
Bij het afscheid maken we nog een kort praatje, en de belofte; ik heb jullie nummer opgeslagen, er valt met kinderen nog wel is iets in het water, en ook bij de buren…
Dus wie weet, gaan we deze zomer nog eens terug naar Almere.
