De hele week zon = drukte bij Recovery Divers.
Op kantoor vliegen de telefoontjes en vergunningen ons om de oren, de bonnetjes voor kilometers groeien uit tot een papieren toren, en onze duikflessen? Die zijn vaker leeg dan vol. Gelukkig mogen we die vullen bij onze helden van StartDuiken in Zoetermeer. Hulde!
Na twee duiken op één avond in Amsterdam zijn we onderweg, terug naar huis.. Moe? Mwah. Voldoen? Zeker. Klaar voor bank en snacks? Absoluut. Maar dan… Ping! Een WhatsApp uit Leiden:
“Hi Recovery Divers, heb jullie hulp nodig: telefoon is in de Nieuwe Rijn gevallen bij Einstein, kan je helpen? Akuut!”
Einstein? Daar waren we laatst ook al aan het duiken naar een verloren telefoon (📖 lees dat avontuur hier: link). We bellen meteen met de eigenaresse van de verdronken telefoon. Nog even chillen vanavond? Nope, we rijden linea recta door naar Leiden.
Op het terras van Einstein is het gezellig druk. We vragen wie z’n telefoon mist – even stilte – en dan komt de bevestiging. “Loop maar mee.”
Een vriendengroep zit aan tafel, genietend van de avond. Maar bij het aanstoten van een drankje vliegt er ook een telefoon van tafel, zo plons de Nieuwe Rijn in. Oeps.
Via iemand die werkt bij het naast gelegen eetgelegenheid De Stadthouder krijgen ze ons telefoonnummer. Hadden we daar ook al niet eens gedoken? Ja zeker, dat lees je hier.
Binnen een half uur zijn we ter plekke. Gelukkig kennen we de plek – via een trap in de kade kunnen we makkelijk het water in. Marja stapt erin, haar pak is nog nat van eerdere duiken van vanavond. Ach ja, wie droog wil blijven moet geen beroepsduiker worden!
Ze zwemt om het terras heen en daalt af met haar lamp.
Beneden wacht een kleine verrassing: een stoel, menukaarten, glazen, asbakken – alsof iemand het hele terras per ongeluk heeft opgeruimd naar de bodem. Maar geen nood, dit is niet onze eerste terraspicknick onder water.
Dan… een telefoon! Yes! Maar helaas, de verkeerde. En… nog één! Ook niet.
Gelukkig: derde keer scheepsrecht. Dáár is-ie!
Met een gebaar naar de oppervlakte: “YES!”
Vanaf het terras klinkt gejuich en applaus. Duiken met publiek, altijd leuk.
We krijgen zelfs drankjes aangeboden (bedankt!), vertellen wat mooie verhalen en delen kaartjes uit. Twee enthousiaste studenten geven ons spontaan een knuffel. Als we terug naar de auto lopen, weten we één ding zeker: Leiden houdt van z’n duikers.
En wij van Leiden.
En nee – dit was zeker niet onze laatste plons daar.
